Momenteel loopt in de betere Belgische bioscopen de film Le Meraviglie (De Wonderen) van de Italiaanse regisseur Alice Rohrwacher. De film kaapte in 2014 op het filmfestival van Cannes de Prijs van het Publiek in de wacht. De 33-jarige Rohrwacher levert met Le Meraviglie een visueel en esthetisch heel verzorgd werkstuk af. De film wil enerzijds een ode zijn aan het eenvoudige maar harde plattelandsleven, maar laat anderzijds ook zien hoe de oude tradities onvermijdelijk ten prooi vallen aan de oprukkende beschaving of wat daarvoor moet doorgaan.
Trakteer jezelf op een topfilm: Il Capitale Umano
ReageerAls La Grande Bellezza al goed genoeg werd bevonden voor een Oscar, dan mag Il Capitale Umano van regisseur Paolo Virzì wat ons betreft meteen aanspraak maken op een Nobelprijs voor Film, mocht zoiets al bestaan. Zelden zon meesterlijk opgebouwde film gezien. Het verhaal is nochtans eenvoudig: een onbekende fietser wordt s nachts van de weg gereden en de dader pleegt vluchtmisdrijf. Vervolgens zien we vanuit drie verschillende invalshoeken wat er de zes maanden voorafgaand aan het ongeval is gebeurd in het leven van twee families. Elk van deze invalshoeken onthult iets meer over de omstandigheden die hebben geleid tot het tragische ongeval. De manier waarop Paolo Virzì de plot van het verhaal laag voor laag uitdiept door eenzelfde gebeuren te bekijken vanuit drie verschillende personages, Dino, Carla en Serena, is van een zelden geziene filmische virtuositeit. De film biedt een briljante, kritische analyse van de hedendaagse Italiaanse samenleving en met name van de kloof tussen een cynische, kapitalistische upperclass en de echte wereld daarbuiten. Het verhaal wordt bovendien vertolkt door een verrassend sterke cast met glansprestaties van Valeria Bruni Tedeschi (Carla), Fabrizio Bentivoglio (Dino) en revelatie Matilde Gioli in de rol van Serena. Als er één film is die je in 2015 moet zien, is het deze wel.
‘BURRATA’, het boterzachte zusje van ‘mozzarella’
ReageerWie naar de hak van Italië reist of uit eten gaat in een Italiaans restaurant met een kok die afkomstig is uit die streek, krijgt ongetwijfeld burrata te zien op de menukaart. Burrata is namelijk één van de meest verfijnde kaasspecialiteiten uit Puglia. Deze kaas, vanaf ca. 1920 geproduceerd in Andria (in de provincie Bari), wordt momenteel in de hele regio gemaakt en is intussen al ver buiten de Italiaanse landsgrenzen uitgegroeid tot een heuse delicatesse. Laten we even kennismaken…
Een originele hap: minipizza met artisjokpesto
ReageerHeb je onze artisjokpesto al uitgeprobeerd? Neen? Zeker doen! Ja? Dan volgt hier een heerlijk én gemakkelijk vervolgrecept We hebben de pesto gebruikt als hoofdbeleg van originele pizzette (minipizzas), die het midden vormen van een aperitiefhapje en een voorgerecht. Het werd meteen op gejuich onthaald!
'DE TIEN GEBODEN DER ITALIAANSHEID'
ReageerJe gaat naar Italië en je wil je daar integreren, dan zullen deze tien geboden je heel veel leren.
1. GIJ ZULT NIET SPREKEN ZONDER GEBAREN
Toegegeven, de grammatica en de spelling van de Italiaanse taal zijn niet altijd logisch en dat kan een probleem lijken voor wie de taal wil leren. In werkelijkheid hoeft dit echter helemaal geen probleem te zijn. Het gaat immers maar om een bijkomstigheid voor wie zich echt wil duidelijk maken in het Italiaans. De essentie van het Italiaans zit immers niet zozeer in de gesproken of geschreven taal, maar in de gebarentaal. Leg de grammaticaboeken dus gerust aan de kant en concentreer je op de essentie: de typische handgebaren. Zorg ervoor dat je in elk geval de what the f*** onder de knie krijgt. Dat helpt je in de gemiddelde conversatie al een heel eind op weg. Goed nieuws dus voor de mensen zonder talenknobbel!
Het zwart en het zilver. Paolo Giordano levert een nieuw meesterwerk af.
ReageerBeklijvend. Dat woord vat wellicht nog het best het nieuwste boek van Paolo Giordano samen. Met Het zwart en het zilver bevestigt de bekroonde auteur van De eenzaamheid van de priemgetallen en Het menselijk lichaam zijn talent. Meer nog, hij overtreft zichzelf. Met chirurgische precisie en trefzekerheid beschrijft Giordano in het boek de vreemde en intrigerende relatie van een doorsnee jong en Italiaans gezin tot hun oudere huishoudster, Signora A.
Giordano vertrekt vanuit een zeker in Italië – zeer herkenbare en bijna stereotiepe situatie. Er is aan de ene kant een jong en onzeker koppel, Nora en haar man, de verteller van het verhaal. Samen met hun enig (en overbeschermd) kind Emanuele wonen ze in een appartement in de stad. Tegen de achtergrond van een onzekere economische situatie zoekt het jonge paar moeizaam een evenwicht tussen werk en gezin. Aan de andere kant is er de even stereotiepe huishoudster, een oudere, ietwat stuurse weduwe, efficiënt en ervaren, zich vastklampend aan tradities en aan het geloof dat vroeger alles beter was
Speciaal voor Wereld Pasta Dag (25 oktober): 'Krullewietjes' met spinazie !
ReageerSpeciaal voor Wereld Pasta Dag (25 oktober) serveren we jullie graag een recept dat tot de favorieten van groot én klein behoort en dat in geen tijd op tafel kan getoverd worden! Het was mijn zus Griet die dit recept jaren geleden, toen ze nog op kot in Leuven zat, de familie binnenbracht. Nog altijd blijven de krullewietjes een soort Vlaams voor spirelli 😉 – een toppertje! Smullen maar!
Een (h)eerlijke kijk op la bella Italia
ReageerIne Roox, journaliste bij De Standaard en Italië-lover, stelde – terecht – vast dat de Italië-kennis van de gemiddelde buitenlander vaak niet verder reikt dan het wijdverspreide cliché van het dolce far niente. Italië is voor velen het land van de zon, de zee, het strand, de heerlijke keuken en de knappe mannen, maar… er zijn ook minder fraaie kantjes aan il bel paese. In vijftien verhalen over uiteenlopende onderwerpen illustreert ze in Italie. De schaduwkant van een zonovergoten land hoe in Italië toch niet alles rozengeur en maneschijn is. Haar boek is, zo vertelt ze, geen liefdesverklaring aan Italië, maar moet eerder gezien worden als een goedbedoelde oproep, of beter nog: een boze liefdesbrief aan het prachtige land.
