De regio Salento, het uiterste zuiden van Puglia, is een culinaire hoorn des overvloeds. Eén van de vele lekkernijen die je hier zeker moet geproefd hebben is de pasticciotto, een gebakje van kruimeldeeg gevuld met banketbakkersroom. Geloof ons: een delicatesse om duimen en vingers van af te likken.

De pasticciotto zou een uitvinding zijn van Nicola Ascalone, een banketbakker uit Galatina. Wij trokken naar Galatina en klopten in de Via Vittorio Emanuele aan bij Pasticceria Ascalone, de plaats waar de wieg van de pasticciotto heeft gestaan. Bij het binnenstappen van het kleine winkeltje merk je meteen: hier werd geschiedenis geschreven.

De vriendelijke dame achter de toonbank vertelt ons met zichtbaar genoegen het scheppingsverhaal van de pasticciotto. Dat gaat als volgt: in juni 1745 was Nicola Ascalone zoals gewoonlijk aan het werk in zijn bakkersatelier. Het waren drukke dagen want het feest van San Paolo kwam eraan en er werden vele pelgrims en bezoekers in de stad verwacht. Op het einde van de dag had Nicola nog wat restjes deeg en banketbakkersroom over en – onder het motto ‘niets mag verloren gaan’ –  besloot hij met deze overschotjes nog snel een gebakje te maken.

De man die boven de bakkerij woonde, don Silvestro, was aangenaam verrast door de heerlijke geur die uit de oven kwam en hij vroeg aan zijn onderbuurman wat voor lekkers hij had klaargemaakt. Nicola die zelf niet bepaald tevreden was over het resultaat, gaf het de naam ‘pasticcio’, wat zoveel betekent als ‘misbaksel’. Als zijn buurman het wou, dan kon hij het hebben. Don Silvestro nam het in ontvangst, proefde het en vond het gebakje zo lekker dat hij Nicola vroeg om er ook de volgende dagen nog wat te maken om ze aan zijn familieleden en gasten voor te schotelen. Ook deze waren meteen enthousiast over dit nieuwe en bijzondere gebakje. En zo verspreidde de naam en de faam van ‘il pasticciotto di Ascalone’ zich algauw over de hele regio.

Ook in het nabijgelegen Lecce begonnen bakkers de pasticciotto te maken en omdat succes nu eenmaal vele vaders heeft, gingen de inwoners van Lecce deze lekkernij gaandeweg beschouwen als hun uitvinding.

De rivaliteit tussen Galatina en Lecce blijft ook vandaag nog steeds doorleven. Op de vraag ‘waar eet je de beste pasticciotto?’ blijven de antwoorden verdeeld. Er zijn twee duidelijk afgetekende kampen. De enen zweren bij Pasticceria Ascalone in Galatina. Anderen kiezen dan weer resoluut voor Caffè Alvino in Lecce.

Wij besloten ons een eigen mening te vormen en gingen (overigens met veel plezier) op onderzoek. We onderwierpen de pasticciotti van Galatina en van Lecce aan een grondige test. Hieronder het resultaat van onze bevindingen.

Vorm en uitzicht. Beide pasticciotti hebben dezelfde ovale vorm en dezelfde lengte. De versie van Ascalone (Galatina) heeft een meer uitgesproken rand en is bovenaan iets boller van vorm, waardoor het op een soort koepeltje lijkt. Die van Alvino (Lecce) is bovenaan platter en lijkt daardoor dus breder en minder elegant. De pasticciotto van Ascalone is donkerder van kleur en lijkt dus iets harder gebakken.

Deeg. Het kruimeldeeg van Ascalone is smeuïg en smelt als het ware op de tong. In vergelijking hiermee voelt het deeg van Alvino een tikkeltje brosser en krokanter aan in de mond, waardoor je een mooi contrast krijgt met de zachte vulling. De dikte van het deeg is bij beide vergelijkbaar.

Vulling. De vulling bij Ascalone is bleker van kleur dan die bij Alvino die iets geler oogt en ons inziens ook wat voller van smaak is.

Samengevat: We moeten het toegeven, we zijn zo gaan houden van dit heerlijke gebakje dat we zowel de pasticciotto van Alvino als die van Galatina onweerstaanbaar lekker vinden. Maar als er absoluut toch één winnaar moet zijn, dan zou uit onze fotofinish blijken dat de pasticciotto van Alvino uit Lecce qua smaakervaring net iets beter scoort dan die van Ascalone in Galatina. Als we louter oordelen op de vorm, dan wint voor ons Galatina. Maar zoals het spreekwoord zegt: over smaken en kleuren valt niet te twisten.

***

Ciao! Wij zijn Franka Verhoeyen en Carl Buyck en delen via deze blog onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Wij hebben ervan genoten om deze blogtekst te schrijven en met foto’s te illustreren. Hopelijk heb jij ervan genoten het te lezen. Als je het artikel leuk of interessant vond, dan doe je er ons zeker een plezier mee om het te delen met jouw vrienden of kennissen. Grazie mille!