Zes december staat bij veel kinderen met stip aangeduid op de kalender. Nadat ze de voorbije weken extra hun best hebben gedaan om braaf te zijn, kijken ze nu uit naar de komst van de Sint die – hopelijk – de geschenkjes zal meebrengen die ze in hun brief netjes hebben opgesomd. Terwijl in Nederland en in Vlaanderen hevig gediscussieerd wordt over de medewerkers van Sinterklaas, willen wij toch ook even stilstaan bij het leven van de ‘Goede Sint’ zelf. Vooreerst willen we een misverstand uit de wereld helpen. Neen, de Sint komt niet uit Spanje, maar wel uit Italië, meer bepaald uit de havenstad Bari waar hij sinds 1087, dankzij moedige Italiaanse zeevaarders, zijn eeuwige rustplaats heeft.
Van wonderkind…
De kleine Nicolaas werd in het jaar 270 geboren in Patara, een stadje in Klein-Azië, het huidige Turkije. Sinds zijn geboorte was duidelijk dat hij geen gewone baby was. Zo zou hij op woensdag en vrijdag, de zogenaamde vastendagen, nooit moedermelk hebben willen drinken en stond hij al vanaf de geboorte recht in zijn badje, met de handen richting hemel gericht. Reeds op jonge leeftijd leek hij voorbestemd om een leven te leiden in dienst van God. Na een aantal jaren in het klooster te hebben doorgebracht werd hij in 317 gewijd tot bisschop van de stad Myra in Klein-Azië. De wonderen die hij als bisschop zou verricht hebben, zorgden ervoor dat hij het hoofdpersonage werd van allerlei legendes die tot op vandaag bekend zijn.
… tot mysterieuze weldoener
Eén van de vele legendes die over Sint-Nicolaas de ronde doen, gaat als volgt. Een arme man in de stad Myra had drie dochters. Hij werd gedwongen om voor elk van hen een genereuze bruidsschat te voorzien, want anders zouden ze nooit een echtgenoot vinden. De man zat met de handen in het haar en zag zijn dochters gedoemd om als slavinnen door het leven te gaan. Op een nacht werd in het huis waar de arme man met zijn dochters woonde door het open raam een buidel goud naar binnen gegooid, recht in een paar schoenen dat bij de haard stond te drogen. Hetzelfde wonder herhaalde zich nog twee maal, zodat de vader een aanzienlijke bruidsschat kon meegeven aan elk van zijn drie dochters. Dit wonder wordt toegeschreven aan Nicolaas van Bari. En het wordt nog elk jaar in de nacht van 5 op 6 december herdacht. Dan immers zetten alle kinderen hun schoentje bij de haard, in de hoop dat het gevuld wordt met onder andere munten van chocolade.
Volksfeest
Nicolaas is gestorven op zes december, vermoedelijk in het jaar 342. Hij werd begraven in Myra, maar in 1087 werd zijn lichaam door Italiaanse zeevaarders ‘ontvoerd’ en meegenomen naar Bari. De reden voor deze ontvoering was dat de christelijke inwoners van Bari de relieken van de populaire christelijke heilige uit de handen wilden houden van de oprukkende Moren die gaandeweg Klein-Azië aan het veroveren waren. In de Pugliese havenstad Bari wordt Sint-Nicolaas, de beschermheilige van de stad, op handen gedragen. Al een millennium lang worden zijn overblijfselen bewaard in de prachtige basilica di San Nicola die oprijst uit het historische stadscentrum en bovendien speciaal voor dit doel gebouwd werd.
Het naderen van 6 december gaat in vele landen traditioneel gepaard met een feestelijke intocht van de Sint, maar de oudste intocht ter wereld is die van Bari, die sinds 1087 elk jaar opnieuw georganiseerd wordt. Twee maal per jaar, op 6 december en op 9 mei (de dag waarop zijn lichaam aan wal werd gebracht) vindt in de stad een groots en druk bezocht volksfeest plaats, waarbij duizenden gelovigen samenkomen om de wonderen van Sint-Nicolaas te herdenken.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties