Het is één van de mooiste stadjes van Italië. Jammer genoeg is het ook een stadje dat langzaam maar zeker aan het verdwijnen is. We hebben het over Civita di Bagnoregio, bijgenaamd la città che muore, ‘de stad die sterft’. De bijnaam verwijst naar het feit dat de tufstenen rots waarop de stad is gebouwd geleidelijk aan afbrokkelt ten gevolge van erosie door wind en water en ook wel door aardbevingen die zich in dit gebied in het noorden van Lazio geregeld voordoen.

De Etrusken waren de eersten die zich op deze strategisch gelegen plaats tussen de Tiber en het meer van Bolsena vestigden. Het huidige uitzicht wordt echter bepaald door de bouwwerken uit de middeleeuwen.

Het mooiste zicht op Civita heb je natuurlijk vanop afstand. ’s Morgens oogt Civita prachtig vanop het panoramische terras van het voormalige Franciscanerklooster, waar nu een bar gevestigd is. Het terras bevindt zich helemaal op het einde van de hoofdstraat van Bagnoregio, de straat die ook leidt naar de toegangsbrug. Bij zonsondergang kan je prachtige foto’s maken vanuit het nabijgelegen dorpje Lubriano.

Het lijkt wel alsof de tijd in Civita di Bagnoregio al eeuwen is blijven stilstaan. De totale afwezigheid van gemotoriseerd verkeer en het feit dat er nauwelijks nog mensen wonen in het stadje dragen bij tot deze unieke sfeer. Civita di Bagnoregio kan immers enkel nog te voet worden bereikt, via een lange en behoorlijk steile brug. Tijdens de klim naar de stad word je wel ruimschoots beloond met een adembenemend mooi zicht, niet alleen op het stadje zelf, maar ook op de waterrijke en vruchtbare vallei, de Valle dei Calanchi, die de rots waarop Civita di Bagnoregio gelegen is, omgeeft.

Voorbij de Porta Santa Maria, de middeleeuwse toegangspoort tot de stad, ontspint er zich een wirwar van kleine, veelal doodlopende steegjes die allemaal vertrekken vanuit de hoofdweg die de hele stad doorkruist. Die weg brengt je naar het centrale plein, de Piazza San Donato, zo genoemd naar de gelijknamige kerk die aan het plein gelegen is en het bezoeken waard is.

Ook leuk om te bezoeken is de tuin helemaal op het andere uiteinde van de stad. Het is de enige privétuin die toegankelijk is voor het publiek. Vanuit de tuin heb je een mooi uitzicht over de omgeving. In ruil verwachten de eigenaars wel een kleine, vrije bijdrage of een aankoop in hun winkeltje met lekkere én goedkope streekproducten.

Het is heerlijk dwalen door de kleine, middeleeuwse straatjes van Civita di Bagnoregio.

Om de groeiende stroom toeristen in Civita di Bagnoregio te verwelkomen zijn er ondertussen ook heel wat kleine bars en restaurantjes te vinden, zodat je alvast zelf niet van honger en dorst zal omkomen in deze ‘stervende stad’.

Als je ’s avonds lekker én origineel wil eten, dan raden wij je toch aan om de op toeristen afgestemde eetgelegenheden in Civita zelf te vermijden. In de buurt zijn er alvast twee heerlijke adresjes die we je van harte kunnen aanbevelen.

In ‘Il Boconcino‘ in Bagnoregio staat de sympathieke Gloria uit Sardinië aan het fornuis. Ze tovert heerlijke en originele gerechten uit haar kleine keuken. Je eet er in een mooie, hooggelegen ‘verborgen tuin’ die je bereikt langs een trappenhal.

In Lubriano, net buiten Bagnoregio, is Il Vecchio Mulino een aanrader. Met een beetje geluk kan je nog een plaatsje bemachtigen op het kleine terras waar je ’s avonds Civita kan bewonderen in de gloed van de ondergaande zon. Chef Barbara kookt geheel volgens de slowfood principes en werkt uitsluitend met lokale, seizoensgebonden producten. Er is ook een heel uitgebreide wijnkaart.

Praktisch: Civita di Bagnoregio zelf is niet met de wagen te bereiken, maar in het nabijgelegen Bagnoregio zijn meerdere parkings te vinden. Vandaar kan je te voet verder. Om de brug naar Civita te nemen moet je een toegangsticket kopen. Vanaf 20u kan je gratis naar de stad, maar dan is het leven er wel grotendeels uitgestorven.

---