Milazzo en haar eeuwenoude citadel

17/04/2023 Reageer
Milazzo

Milazzo, in het noordoosten van Sicilië, is vooral bekend als vertrekpunt voor een uitstapje met de boot naar de Eolische eilanden. Weinigen nemen de tijd om ook de stad zelf even te bezoeken. En dat is jammer, want het oude stadsgedeelte en vooral dan de indrukwekkende citadel is best wel de moeite waard. Ook een wandeling naar Capo Milazzo, het uiterste punt van het schiereiland, moet je zeker overwegen.

Milazzo is een smalle, langgerekte stad die aan twee zijden wordt omsloten door de zee. Aan de oostzijde bevindt zich de drukke haven waar veerboten vertrekken naar de nabijgelegen Eolische eilanden. Aan de westzijde strekt zich kilometers lang een breed zandstrand uit.

Garibaldi, held van Milazzo

Voorbij de haven begint een lange wandelboulevard met hoge palmbomen, de Via Marina Garibaldi. De naam Garibaldi is overigens nauw verbonden met de geschiedenis van Milazzo. Van 17 tot 24 juli 1860 vond in Milazzo immers een beslissende veldslag plaats tussen het vrijwilligersleger van Garibaldi en het geoefende leger van de monarchie van Bourbon die heerste over Napels en Sicilië (het zogenaamde Koninkrijk der Beide Siciliën).    

Langs de Via Marina Garibaldi staat een monument, het Statua della Libertà, ter ere van de gesneuvelde soldaten uit het vrijheidsleger van Garibaldi.

Als je de brede boulevard in noordelijke richting afloopt, bereik je de kerk van Santa Maria Maggiore. Twee gedenkstenen op de classicistische voorgevel herinneren aan het feit dat Garibaldi na de overwinning op het leger van Bourbon hier op de trappen van de kerk kwam uitrusten. Die scène staat ook afgebeeld op het voetstuk van het Statua della Libertà dat we eerder al passeerden.

Binnenin de kerk vallen meteen de kleurrijke fresco’s op die het centrale gewelf sieren. Eén van de fresco’s stelt Jezus voor die de handelaars uit de tempel verdrijft.

Voorbij de kerk begint de oude visserswijk Vaccarella. Vissers bieden hier langs de zeedijk hun vangst van de dag aan.

De oude binnenstad

We keren op onze stappen terug en nemen de Via Cristoforo Colombo die ons naar de Piazza Roma brengt. Hier nemen we de weg omhoog, de Via Impallomeni, die naar het oude stadscentrum en de citadel leidt. Even verderop zien we zowel links als rechts van de weg de Quartiere degli Spagnoli, de 16de eeuwse kazernes waar de soldaten verbleven die de versterkte stad destijds bewaakten. In één van de gebouwen is tegenwoordig een antiquarium gevestigd met een collectie archeologische vondsten uit de lange geschiedenis van de stad, van het neolithicum tot de Byzantijnse tijd (10de eeuw na Chr.).

Verder in de straat bereiken we het Santuario di Francesco di Paola. De kerk werd in 1461 gesticht door deze in Sicilië populaire heilige tijdens een bezoek aan de stad. Het huidige uitzicht dateert uit de 18de eeuw. De sierlijke, gewelfde trap voor de kerk en de fraaie voorgevel vormen een verfijnd en harmonieus geheel.

De citadel

We vervolgen onze weg omhoog en komen aan bij de ommuurde citadel. De site heeft een lange geschiedenis. In de 8ste eeuw voor Chr. bouwden Griekse kolonisten hier een nederzetting. De Griekse akropolis werd later door Romeinen en Byzantijnen omgebouwd tot een castrum, een militair bolwerk. Later zouden de Noormannen er een massieve, versterkte toren bouwen, die in de 13de eeuw door de Siciliaanse koning Frederik II van Hohenstaufen werd verbouwd tot een heus kasteel. Onder de Spaanse overheersing zou het kasteel verder uitgebreid worden tot een ommuurde stad.

We betreden de site door een poort in de zogenaamde ‘Spaanse muur’. Deze monumentale buitenmuur werd tussen 1525 en 1540 aangelegd rondom het oorspronkelijke kasteel. Binnen deze omwalling ontwikkelde zich een administratief, politiek en religieus centrum met tal van gebouwen.

Op het uitgestrekte binnenplein werd in 1607 een ruim bemeten kerk en een Benedictijnerklooster gebouwd. De kerk staat er nog steeds, maar raakte in onbruik toen de activiteiten zich in de 19de eeuw van de bovenstad naar de benedenstad verplaatsten. Tegenwoordig vinden er wel nog tentoonstellingen en evenementen plaats. De meeste andere gebouwen werden later afgebroken.

Eén van de gebouwen bleef overeind en daar is nu een klein museum ondergebracht dat gewijd is aan de tonijnvangst: het ‘museo della tonnara‘. Voor de kust van Milazzo werd tot diep in de 20ste eeuw massaal veel tonijn gevangen. Dit gebeurde op een bijzonder goed georganiseerde manier met een labyrint van netten die aan de tonijn weinig kans op ontsnappen bood.  

Het oude kasteel van de Noormannen werd tussen 1496 en 1508 omgeven met een bijkomende versterking, de zogenaamde Aragonese muur. Deze kwam er op bevel van Ferdinand II van Aragon. Zijn wapenschild is nog zichtbaar boven de toegangspoort. Let bij het binnengaan op de verschillende schietgaten in de muren.

Toen Garibaldi in 1860 het leger van Bourbon verslagen had, verloor de versterkte citadel haar functie. Het kasteel zou vanaf 1880 tot in 1959 enkel nog gebruikt worden als gevangenis. Vandaag kan je vanop het binnenplein van het kasteel nog duidelijk de cellen zien waar de gevangenen werden ondergebracht.

Neem in elk geval ook de trap die naar het terras van de eeuwenoude toren van het kasteel leidt. Van hieruit heb je een uniek uitzicht over de benedenstad en de zee die de stad aan beide zijden omgeeft.

Capo Milazzo

Na een bezoek aan de citadel is het een goed idee om nog even de wagen te nemen tot Capo Milazzo, het uiterste punt van het schiereiland vanwaar je een fraai uitzicht hebt op de Eolische eilanden. Je kan je wagen makkelijk kwijt op de parkeerstrook langs de weg die naar de kaap leidt. Net voorbij bar Il faro begint een schilderachtig wandelpad dat je langs cactussen, bremstruiken, wolfsmelk en andere mediterrane planten tot aan het eindpunt leidt. Dat eindpunt is de feeërieke Piscina di Venere (‘zwembad van Venus’), een klein, cirkelvormig rotsmeertje dat door de klotsende golven wordt gevuld met zeewater. Op een warme zomerse dag is het hier goddelijk baden in deze natuurlijke jacuzzi. En bij valavond is dit de gedroomde plek om te genieten van een prachtige zonsondergang.

Na de wandeling kan je op het terras van de bar nog even nagenieten van de fijne wandeling. Maar ga voor je dat doet misschien ook nog even een kijkje nemen in het kleine kerkje gewijd aan Sint-Antonius van Padua dat is uitgehold in de zuidzijde van de rots.


Colophon - Segesta

Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!

Reacties