Goed verscholen op een bosrijke heuvelflank op zo’n 15 kilometer ten oosten van Foligno ligt één van Umbrië’s mooiste parels: het pittoreske Rasiglia. Dit oude, middeleeuwse dorpje met nauwelijks 50 inwoners wordt doorkruist door een kluwen van klaterende beekjes. Het leverde Rasiglia de bijnaam op van ‘het kleine Venetië van Umbrië’ (la piccola Venezia dell’Umbria).
De bron die Rasiglia van water voorziet, is de Capovena. Ze ontspringt hoog boven het dorpje, aan de voet van de 14de eeuwse burcht vanwaaruit de adellijke familie Trinci het hele gebied rond Foligno ooit bestuurde. Van die burcht zijn vandaag enkel nog de resten van een verdedigingstoren te zien.
In de waterrijke heuvels boven Rasiglia ontspringen overigens nog meer bronnen, zoals de Alzabove, de Venarella, Le Vene en Vene di Campolungo. Net als de Capovena monden ze uiteindelijk allemaal uit in de Menotre, een rivier van zo’n 30 kilometer lang die in de buurt van Foligno overgaat in de Topino.
Het overvloedig stromende water was van de middeleeuwen tot diep in de 20ste eeuw de motor van de lokale economie. Dat mag je gerust letterlijk nemen: het water deed immers graanmolens, spinnewielen en weefgetouwen draaien en in het begin van de 20ste eeuw werd er ook elektriciteit mee opgewekt.
Gaandeweg werden de molens, spinnerijen en wolververijen echter verlaten en trad het economisch verval in. Een zware aardbeving op het einde van de vorige eeuw leek het dorpje de genadeslag te hebben gegeven. Maar dankzij de ondernemingsgeest van enkele resterende bewoners kwam Rasiglia er weer bovenop. Ze gaven het dorp een opknapbeurt, er werd een klein museumpje opgericht waarin aandacht wordt besteed aan de oude ambachten die er ooit werden beoefend en er kwamen ook enkele bescheiden winkeltjes en – uiteraard – een kleine trattoria. De pracht van het klaterende water deed de rest. Bezoekers raken onvermijdelijk betoverd door de magie van deze unieke plek en de prachtige Instagramplaatjes die je er op elke hoek kan maken zorgen sinsdien voor een niet te stuiten stroom van bezoekers.
Wandelend door de nauwe straatjes van deze minuscule borgo hoor je werkelijk overal het geluid van stromend water. Het is bovendien ook kristalhelder en heerlijk fris. Een verademing op een warme zomerdag.
Tegen de muren van de woningen en werkplaatsen zijn foto’s opgehangen die herinneren aan de ambachtelijke activiteiten uit vroegere tijden.
In enkele voormalige werkplaatsen kan je zien hoe er wol werd gesponnen, geweven en gekleurd. Je kan ook een voormalige graanmolen binnenwandelen waar nu een houtbewerker zijn intrek heeft genomen.
Goed bewaard is ook de publieke wasplaats (lavatoio) waar destijds de vrouwen van het dorp de was kwamen doen in het ijskoude water.
Onderstaand filmpje geeft je alvast een goed idee van wat je mag verwachten. We volgden het beekje, de Capovena, vanop de plaats waar het de kleine dorpskern binnenkomt tot op de plaats waar het de Menotre bereikt. Geniet even mee, op de tonen van ‘Die Moldau‘ van Smetana.
Praktisch: parkeer je wagen op de geïmproviseerde, maar goed aangeduide parking net buiten het dorpje. Langs de kleine bestelwagens van enkele lokale landbouwers die hun seizoensgroenten te koop aanbieden bereik je zo het centrum. Volg gewoon het geluid van het klaterende water.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties