Er is een tijd geweest dat pausen met ijzeren hand over Rome heersten. Wie het aandurfde om kritiek te leveren op hun beleid werd zwaar aangepakt en moest dat niet zelden met zijn leven bekopen. Maar de spotgrage Romeinen lieten zich daardoor niet ontmoedigen. Bij het begin van de 16de eeuw ontstond de traditie om ongezien, in het holst van de nacht anonieme pamfletten met kritiek of spottende uitspraken aan te brengen op beelden die zich op drukbezochte plaatsen in de stad bevonden. Er waren in totaal zes van die ‘sprekende beelden’. Ze hadden elk een naam: Pasquino, Marforio, Madama Lucrezia, Abate Luigi, Babuino en Facchino. De beelden dialogeerden ook met elkaar. Het ene beeld stelde een vraag en wat later gaf een ander beeld een gevat antwoord. Dat gebruik maakte dat de bevolking de beelden bedacht met de naam ‘Il congresso degli arguti’, het ‘congres der spotters’. Het leuke is: die beelden staan er vandaag nog steeds. En één ervan, Pasquino, is overigens nog altijd in gebruik als spreekbuis voor wie kritiek heeft op de huidige machtshebbers: de Italiaanse regering, het stadsbestuur van Rome en, heel af en toe ook de paus. We nemen je mee op een wandeling langs de zes sprekende beelden van Rome.