Wauw! Dat was onze reactie na het zien van de film ‘C’è ancora domani’ (‘Er is ook nog morgen’) die momenteel in de Belgische bioscopen loopt. Over deze waanzinnig mooie, onderhoudende en intelligent opgebouwde debuutfilm van de Italiaanse cineaste én actrice Paola Cortellesi kunnen we enkel in superlatieven spreken. Ook in Italië werd de film laaiend enthousiast onthaald. Het was – geheel terecht – de best verkopende film van 2023.
Het verhaal
De film speelt zich af in 1946, in het naoorlogse Rome dat de wonden likt van een vernederende oorlog. Delia, een brave en sympathieke huisvrouw (magistraal vertolkt door Paola Cortellesi zelf), probeert de eindjes aan elkaar te knopen om haar drie kinderen een waardig bestaan te gunnen. Op haar tirannieke echtgenoot Ivano en inwonende schoonvader Ottorino hoeft ze niet te rekenen. Integendeel, als brutale macho’s minachten en mishandelen ze haar. Delia schikt zich in haar lot om haar kinderen te behoeden voor erger.
Wanneer haar dochter Marcella zich verlooft met de zoon van een welgestelde familie hoopt Delia vurig dat zij een betere toekomst tegemoet gaat. Maar algauw merkt ze dat ook haar dochter eenzelfde lot dreigt te ondergaan. Delia besluit het roer om te gooien. En dat doet ze drastisch. Een mysterieuze brief en vage gevoelens voor een oude jeugdvriend lijken een rol te spelen in de omwenteling. Maar schijn bedriegt zo zullen we op het einde ontdekken.
Een stilistische parel
Cortellesi brengt niet alleen een meeslepend en magistraal opgebouwd verhaal met een ronduit schitterende plotwending als kers op de taart. Ze doet meer. Ze slaagt er ook in om doorheen de film een unieke sfeer te creëren met verrassende stilistische elementen. De zwart-wit beelden en de tot in de puntjes verzorgde filmdecors brengen ons terug naar de jaren ’40. De eigentijdse beeldtechnieken en musical-achtige ensceneringen zijn dan weer hedendaags. En de verrassende songs, waarvan de teksten naadloos lijken aan te sluiten bij de boodschap, slaan de brug tussen verleden en heden.
Maar wellicht de grootste verdienste van deze begenadigde regisseur is het karakter en de diepgang die ze in haar hoofdpersonages weet te leggen. Delia is een machteloze vrouw in een uitzichtloze situatie. En toch weet ze, liefdevol én cynisch tegelijk, haar lot te overstijgen. De macho-mannen Ivano en Ottorino worden finaal neergezet als tragische marionetten in een spel waarvan ze zelf niet (langer) de touwtjes in handen hebben.
Cortellesi houdt de kijker verwonderd, verrast, verward en vooral geboeid van de eerste tot de laatste minuut, wanneer een magistrale slotscène voor de ultieme verlossing zorgt. Wat volgt is een zucht van opluchting, een brede glimlach en een veelzeggend… ‘wauw’!
Deze trailer geeft een mooi beeld van wat je mag verwachten:
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties