Roberto Camurri maakte in 2018 een opgemerkt debuut met zijn roman De menselijke maat, een intrigerend verhaal over vriendschap, vertrouwen en verraad. Met zijn nieuwe roman De naam van de moeder (orginele titel: Il nome della madre) neemt de auteur ons opnieuw mee naar het slaperige, eentonige dorp Fabbrico waar ook zijn eerste roman zich afspeelde.
Ettore woont er samen met zijn zoon Pietro. Ettores vrouw, de moeder van Pietro, sloeg de deur van het huis achter zich dicht toen haar zoon nog een baby was, een echte huilbaby zo leren we. Ze heeft nooit meer van zich laten horen.
De radeloze Ettore deed in moeilijke omstandigheden zijn best om Pietro groot te brengen en kon daarbij rekenen op de steun van zijn schoonouders, Livio en Ester. Gekrenkt door het vertrek van zijn vrouw leidt Ettore een zwijgzaam en teruggetrokken leven. In drank en een occasionele vechtpartij in een bar vindt hij een uitlaatklep.
Tussen vader en zoon blijft al die jaren een onuitgesproken spanning leven die af en toe tot een dramatische uitbarsting komt. Het lijkt wel of ze elkaar de schuld geven van het verdwijnen van de belangrijkste vrouw in hun leven. Na één van hun vele moeizame confrontaties steekt Ettore zonder een woord te zeggen Pietro het dagboek van zijn moeder in handen. Het eindigt met de zin: ‘Vandaag is een goede dag, hij heeft maar zestien uur gehuild’.
Net als zijn vader heeft ook Pietro het moeilijk met relaties. Als jongeman wordt hij verliefd op Miriam. Hij slaagt er echter niet in het meisje de liefde te geven die ze verdient. Hij is bang om haar te verliezen, maar tegelijk maakt hij het haar door zijn stugge houding moeilijk om hem lief te hebben. De relatie verloopt moeizaam, ook al omdat Pietro soms troost gaat zoeken in de armen van een ander meisje.
Als Miriam hem op een dag aankondigt dat ze zwanger is, loopt hij zwijgend het huis uit en verdwijnt hij in de nacht. Het trauma van het gemis van zijn moeder blijft zijn emotionele leven blokkeren. Enkele maanden later wordt het kind geboren. Het is een jongen.
Pietro en Miriam vieren de eerste verjaardag van hun zoontje in de tuin van Ester en Livio, Pietro’s grootouders. Ook Ettore is erbij, samen met de nieuwe vrouw in zijn leven, Marisa. Ester neemt haar kleinzoon even terzijde en ze onthult hem een geheim…
“Ester steekt een hand uit naar Pietro’s gezicht om hem te strelen, om met haar duim de traan die over zijn wang glijdt weg te vegen, ze zegt dat de laatste ansichtkaart vandaag is binnengekomen, ze pakt hem uit haar schortzak. Deze heeft ze geschreven voor de verjaardag van de kleine, zegt ze. En Pietro klemt die kaart vast en kijkt niet naar de afbeelding, hij draait hem om en leest weer en ziet weer die ondertekening, Anna, de naam van zijn moeder”.
De naam van de moeder, Roberto Camurri. Uitgeverij De Bezige Bij, 224 pagina’s. Nu te koop in de lokale boekhandel of via deze link bij bol.com.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties