In Hier waak ik, het eerste deel van een verhalenreeks rond senator-detective Publius Aurelius Statius, voert Danila Comastri Montanari de lezer naar het jaar 44 na Christus. Wat begint met de gruwelijke dood van twee zoons van een rijke koopman – de een in een visvijver, de ander in een volière – ontspint zich tot een klassiek moordmysterie met een bovennatuurlijk sausje. Volgens een oude voorspelling zouden drie kinderen op lugubere wijze sterven. Statius, sceptisch tegenover bijgeloof maar scherp van geest, besluit in te grijpen voor er een derde slachtoffer valt.
Een detective in toga
De auteur zet haar hoofdpersonage, senator Statius, neer als een wat ijdele, maar charmante en intelligente man, die met vastberadenheid en flair zijn weg zoekt in een woud van roddels, bijgeloof, mythes en politieke intriges. Hij is geen impulsieve actieheld, maar een bedachtzame speurder – een Romeinse alter ego van Hercule Poirot of Sherlock Holmes. En net zoals Poirot en Holmes werden bijgestaan door een sparring partner (respectievelijk Captain Hastings en Watson) kan ook Statius rekenen op de hulp van een gewiekste en welbespraakte dienaar: Castor, een vrijgelaten Griekse slaaf. De rationele Statius en de impulsieve Castor blijken elkaar op een vreemde, maar blijkbaar efficiënte manier aan te vullen.
Het mag gezegd, Montanari kent haar klassieken. Romeinse gebruiken, de politieke structuren in de keizertijd en de sociale verhoudingen tussen patriciërs, plebejers en slaven worden op historisch correcte wijze beschreven. De auteur strooit ook gul met Latijnse termen. Leuk voor wie ooit klassieke talen heeft gestudeerd en nog eens in zijn herinneringen wil graven. Voor wie het spoor bijster raakt, is er op het einde van het boek gelukkig ook een verklarende woordenlijst.
Bij zonsopgang liep de patriciër helemaal alleen het peristilium in en schreed met trage passen door het park, denkend aan de mooie Helena. Ook al vertoonde de vrouw geen tekenen van onbedwingbare wanhoop, ze leek toch bedroefd over het verlies van haar man: misschien treurde ze niet zozeer om haar kleurloze echtgenoot, maar vond ze het eerder jammer dat een te vroegtijdig weduwschap haar had verhinderd om als voogd van een minderjarige erfgenaam het fortuin van de Plautii in handen te krijgen.
Hebben we van de roman genoten? Jawel, maar we mogen niet blind zijn voor enkele zwaktes. Het vergt vooreerst best wel wat concentratie om de vele personages met hun vreemde Latijnse namen uit elkaar te houden. De plot komt aarzelend op gang en de spanning die in de proloog wordt beloofd, zakt gaandeweg ook wel wat in. Ook de stijl is voor de moderne lezer soms wat taai: breedsprakerige dialogen en een toneelmatige verteltrant zorgen ervoor dat het verhaal minder vlot doorleest dan je zou hopen in een detectiveverhaal.
Wie op zoek is naar een snelle pageturner vol actie en verrassende wendingen, zal mogelijk wat ontgoocheld zijn. Maar liefhebbers van klassieke whodunnits en de klassieke oudheid zullen met senator Publius Aurelius Statius een intrigerende nieuwe speurneus ontdekken.
Hier waak ik, Danila Comastri Montanari. Xander Uitgevers, 272 pagina’s. Te verkrijgen in de lokale boekhandel of via deze link bij bol.com.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties