Wat doe je als de onderneming waarvoor je jarenlang het beste van jezelf hebt gegeven door de economische crisis over kop gaat? Deze situatie, een zeer herkenbare realiteit voor veel gezinnen in Zuid-Italië, is het uitgangspunt voor de mooie, intimistische film ‘In grazia di Dio’ van de Italiaans-Oostenrijke regisseur Eduardo Winspeare. Adele (rol van Celeste Casciaro, echtgenote van de regisseur) runt samen met haar broer Vito een textielbedrijfje in de regio Salento (Puglia). De concurrentie met China weegt zwaar en het bedrijf is genoodzaakt de deuren te sluiten. Genekt door zware schuldenlast moet de familie ook de woning in de stad verkopen. Haar broer wijkt uit naar Zwitserland in de hoop daar met zijn echtgenote een nieuw leven te kunnen uitbouwen. De ongehuwde moeder Adele blijft alleen achter met haar rebelse tienerdochter Ina, haar melodramatische zus Maria Concetta die vergeefs een droom om actrice te worden najaagt en haar minzame, godvruchtige moeder.
De drie generaties vrouwen maken noodgedwongen een radicale keuze: ze nemen hun intrek in een vervallen boerderij met een verwaarloosde moestuin en olijfgaard met zicht op zee. Adele, een onderneemster in hart en ziel, went algauw aan het nieuwe, maar harde boerenleven en slaagt erin om met bloed, zweet en tranen een bescheiden handel uit te bouwen in biologisch geteelde groenten. Ze wint haar vertrouwen en vooral haar eigenwaarde terug en schikt zich in het nieuwe, bestaan. Ze vindt een bondgenote in haar moeder die zelf ook weer helemaal open bloeit en zowaar een nieuwe liefde vindt in de figuur van de bejaarde boer Cosimo. Pakkend is de scène waarin de twee vrouwen elkaar moed inpraten: ‘We redden het wel. Steen voor steen’. Samen met haar moeder weet Adele gaandeweg ook haar zus en dochter te overtuigen van de positieve kanten van het noodgedwongen nieuwe leven op het platteland.
Er zijn heel wat redenen om deze mooie film (in de Belgische bioscopen sinds 29 juli) te gaan bekijken. Het feit dat alle rollen in de film gespeeld worden door lokale acteurs zonder enige filmervaring is er zeker één van. Ook het aanstekelijke optimisme van de film, tegen de achtergrond van de zware economische crisis die al jaren woedt in Zuid-Italië, is treffend. Ten slotte maken ook de schitterende beelden van de betoverend mooie landschappen van Salento deze film tot een esthetisch pareltje van de Italiaanse cinema. Waarschuwing: na het bekijken van de film is de kans groot dat Puglia één van uw volgende reisbestemmingen wordt.