“Drama in een buitenwijk van Rome. Een 23-jarige jongen is na urenlang te zijn gemarteld vermoord. Naar het schijnt hadden de daders geen motief.” Dat bericht stond op 6 maart 2016 te lezen in de Italiaanse krant La Repubblica. In zijn boek ‘Stad van de levenden’ (originele titel : La città dei vivi) onderzoekt journalist Nicola Lagioia hoe het tot deze brutale moord is kunnen komen. Wat bezielde Marco Prato en Manuel Foffo, twee twintigers uit fatsoenlijke families om een leeftijdsgenoot, Luca Varani, op gruwelijke wijze om te brengen?  

Het mag duidelijk zijn: dit is geen klassieke roman waarin speurders een moordmysterie moeten ontrafelen. Het is wel een gedetailleerd, vrijwel feitelijk relaas, zorgvuldig neergepend door een journalist die bijna obsessief deze veelbesproken moordzaak uitpluist. Als lezer krijgen we talloze getuigenissen te horen van daders, familieleden, vrienden en kennissen, advocaten, psychiaters, onderzoekers van de gerechtelijke politie,… Elk werpen ze hun licht op deze duistere misdaad. Maar geen enkele getuigenis biedt ook maar het begin van enige rationele verklaring voor zoveel zinloze gruwel.

De twee daders hebben een bizarre relatie. Marco Prato is een welbespraakte en populaire jongen die zich vlotjes beweegt in het mondaine nachtleven van Rome. Hij worstelt echter met zijn homoseksualiteit en overweegt een geslachtsverandering. Hij snuift geregeld cocaïne en onder invloed van de drugs vallen alle remmingen weg. Manuel Foffo, zoon van bemiddelde restaurantuitbaters, staat gefrustreerd in het leven. In zijn hoofd heeft hij allerlei projecten, maar hij komt er niet toe om er zelfs maar aan te beginnen. Hij schuift de schuld daarvoor op zijn vader omdat hij zich door hem altijd al miskend heeft gevoeld. Hij vlucht in drank, drugs en seks… En dat alles vindt hij bij Marco.  

De eerste roze strepen begonnen zich ondertussen af te tekenen op het ondoorzichtige weefsel van de hemel. Het licht zou beetje bij beetje door een heleboel kleine kiertjes sijpelen, waarna de zon zou doorbreken en een stroom mensen en woedende voertuigen het begin van een nieuwe dag in Rome zouden aankondigen. Als in een vampierenverhaal voelden Marco en Manuel hun laatste minuten wegtikken.

In de nacht van 3 op 4 maart stuurt het duivelse duo, zwaar onder invloed van wodka en cocaïne, een berichtje naar een toevallige kennis, de stille Luca Varani, de geadopteerde zoon van eenvoudige snoepverkopers en steeds om geld verlegen. Varani heeft een vaste vriendin en een bescheiden job in een autogarage, maar klust bij als sekswerker om zich een iets betere levensstijl te kunnen veroorloven. Marco en Manuel lokken de jongen naar een appartement in de Via Igino Giordani met het vooruitzicht van gratis cocaïne en betaalde seks. Luca Varani zal het appartement nooit meer levend verlaten.

Maar noch Alex, noch de andere ontvangers van de telefoontjes en berichten reageerden. Manuel reed nu over de via dei Monti Tiburtini. Hoe dichter ze bij de Via Igino Giordani kwamen, hoe onweerlegbaarder hun falen leek.

Toen kwam Marco Prato op het idee om Luca Varani te bellen.

Lagioia schetst dit onthutsende, waargebeurde verhaal tegen de achtergrond van de chaotische grootstad Rome, een stad die langzaam maar onvermijdelijk ten prooi valt aan verval, corruptie en onbestuurbaarheid. Naast het Rome van de toeristische trekpleisters en de ontzagwekkende monumenten is er ook een ander Rome. Een Rome waar ratten doodbloeden in overheidsgebouwen, waar politici zich voor de kar laten spannen van maffiosi en waar achter de gevels van anonieme woonblokken zinloze moorden worden gepleegd. De luister van de Eeuwige Stad verbergt een gitzwarte schaduwzijde. En die duistere kant wordt door Nicola Lagioia als een ongemakkelijke waarheid genadeloos blootgelegd. Een hoogst lezenswaardig boek, maar niet voor gevoelige lezers.

Stad van de levenden. Nicola Lagioia. Uitgeverij De Bezige Bij, 479 pagina’s. Nu te koop in de lokale boekhandel of via deze link bij bol.com.

---