Met haar debuutroman ‘Verzonken stad’ neemt de Italiaanse schrijfster Marta Barone ons mee op een autobiografische zoektocht naar een duistere en onbekende periode uit het leven van haar vader, Leonardo Barone. Het intrigerende verhaal leverde haar meteen een nominatie op voor de prestigieuze literatuurprijs Premio Strega.
Na de dood van haar vader ontdekt Marta Barone dat de man die haar het leven gaf, maar met wie ze nooit een hechte band heeft gehad, een beladen verleden met zich meedroeg. Hij was namelijk ooit actief in de communistische beweging en werd door de autoriteiten verdacht van lidmaatschap van een extreemlinkse terreurgroep. Ze besluit op zoek te gaan naar wie haar vader echt was.
Doorheen de zoektocht schetst Barone ons een trefzeker en onverbloemd beeld van een beladen episode uit de Italiaanse geschiedenis, de zogenaamde anni di piombo, de loden jaren. Het ‘lood’ verwijst naar de kogels die toen door extreemlinkse en extreemrechtse terreurgroepen in grote getale werden afgevuurd. Het gaat om een periode die zich afspeelde tussen het einde van de jaren ’60 en het begin van de jaren ’80 en gekenmerkt werd door een sociale strijd van arbeiders en studenten en door politieke terreur.
Marta ontdekt dat haar vader, een beloftevolle jonge arts die zich inzette voor het lot van de arbeiders, gearresteerd werd en een tijd in de gevangenis doorbracht wegens lidmaatschap van een terrroristische groepering. Ze graaft in archieven en interviewt enkele van haar vaders vrienden en strijdmakkers van weleer. Gaandeweg slaagt ze erin een beter en genuanceerder beeld te krijgen van de man voor wie ze nooit liefde of genegenheid heeft gevoeld. Daarvoor was hij te afwezig, te gesloten, te ongrijpbaar ook.
“Weet je… Leonardo heeft het leven geleid dat hij wilde. Hij was altijd op de plek waar hij wilde zijn, uiteindelijk. Hij bleef de democratie uitoefenen, ook toen die hele democratie niemand meer een zier interesseerde. Zijn leven was kort, in sommige opzichten onvoltooid. Maar het was al met al wel een ‘decent life’, zoals ze dat in het Engels zeggen. Ik zou zo gauw geen precieze vertaling weten. Maar dat is het enige wat telt, denk ik”.
Als lezer merk je dat de schrijfster tijdens de zoektocht haar beeld over haar vader langzaam maar zeker bijstelt. Aanvankelijk leest het boek als een afstandelijk en louter feitelijk rapport. Ze verwijst consequent naar haar vader als ‘L.B.’, alsof ze bang is dat het vernoemen van zijn naam haar emotioneel betrokken zal maken. En toch is dat precies wat er gebeurt. Naarmate ze meer te weten komt over de offers die haar vader heeft gebracht en over de waardering die het hem opleverde bij de mensen voor wie hij het opnam, groeit ook Marta’s begrip en bewondering voor die mysterieuze, zwijgzame man. Stilaan vervelt het afstandelijke rapport tot een bewogen roman over een fascinerende man die Marta Barone trots haar vader mag noemen.
Ik wou dat hijzelf me dit verhaal had verteld. Ik wou dat ik de tijd had gehad om ernaar te luisteren. Maar in zekere zin besef ik ook dat het boek bestaat omdat de man er niet meer is.
Verzonken stad. Marta Barone. Vertaald door Manon Smits. Uitgeverij Ambo Anthos, 316 pagina’s. Nu te koop in de lokale boekhandel of via deze link bij bol.com.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties