De arte povera van Alberto Burri: groots in alle eenvoud

Alberto Burri werd geboren op 12 maart 1915 in Città di Castello (Umbrië). Na zijn medische studies werd hij bij het begin van de Tweede Wereldoorlog door Mussolini onder de wapens geroepen. Hij was als militair arts actief in Noord-Afrika waar hij in 1943 werd gevangen genomen door de geallieerden en als krijgsgevangene overgebracht naar de Verenigde Staten. Tijdens zijn gevangenschap vatte hij het plan op om zich te wijden aan de schilderkunst. In 1946 keerde hij naar Italië terug en hij vestigde zich in Rome waar hij een bescheiden atelier had. Hij legde zich toe op abstracte kunst, waarbij hij gebruik maakte van eenvoudige materialen als jutezakken, plastiek, puimsteen, houtzaagsel, textiel en metaal. Hij wordt algemeen beschouwd als één van de meest invloedrijke voorlopers van de arte povera.     

Burri kende al vrij snel succes. Hij had zijn eerste grote tentoonstelling reeds te pakken in 1947 en in de jaren die daarop volgden brak hij ook internationaal door. Vanaf 1958 tot aan zijn dood in 1995 vertegenwoordigde hij Italië meer dan eens op prestigieuze internationale kunstfestivals zoals de Biënnale van Venetië en Documenta in Kassel. De werken van Albert Burri zijn dan ook terug te vinden in de belangrijkste musea over de hele wereld. 

Het is echter zijn bescheiden geboortestad Città di Castello die zich mag verheugen in het bezit van het grootste deel van zijn omvangrijke oeuvre. Zo heeft de kunstenaar het overigens zelf gewild. Hij was het die in 1978 de Fondazione Palazzo Albizzini Collezione Burri liet oprichten om een waardig onderdak te geven aan zijn kunstwerken. In dit 15^de eeuwse palazzo bevinden zich 150 schilderijen en beeldhouwwerken die de kunstenaar maakte tussen 1948 en 1985. Verspreid over twintig zalen krijgen we een mooi chronologisch overzicht van de artistieke evolutie van Burri in die periode. 

Vanaf de jaren ’60 begon Alberto Burri te experimenteren met plastiek. Hij bewerkte grote vellen plastiek met een gasbrander. Het gesmolten plastiek zorgde voor telkens weer verrassende effecten.

Vanaf de jaren ’70 legde hij zich toe op grote monochrome werken, waaronder de zogenaamde ‘Crette’, die eruitzien als een gebarsten, droge aardkorst.

Vanaf 1974 begint Burri ook te schilderen op doek en gaandeweg doen ook meer kleuren hun intrede. In het Palazzo Albizzini zijn enkele kleinere werken te zien, alsook studies voor zijn latere, monumentale schilderijen. Deze laatste vonden een onderdak in een tweede museum, net buiten de stad.

Soms experimenteerde Burri met architecturale ontwerpen. Hieronder een maquette van het decor voor een scène uit de opera ‘Tristan en Isolde’ van Richard Wagner.

In het jaar 1990 werd, even buiten de stadsmuren, een tweede museum geopend in de monumentale gebouwen waar voorheen tabak werd gedroogd. In de landbouwrijke regio rond Città di Castello wordt tot op vandaag op grote schaal tabak geteeld. Burri liet de enorme hallen zelf inrichten en leverde hiermee een uniek staaltje van hoe industriële archeologie kan worden gerecupereerd. Het geldt als zijn laatste grote artistieke creatie. In de enorme hallen komen de grotere werken die hij creërde tussen 1974 en 1993 perfect tot hun recht.

Op het grasplein voor het museum staan enkele monumentale metalen werken, waaronder de Grande Ferro Sestante in het typische ‘rosso cadmio’ (cadmiumrood) dat hij graag in zijn werken gebruikte. 

Burri overleed op 13 februari 1995 in Nice. 

Praktische info: beide musea (Palazzo Albizzini en de Ex-Seccatoi del Tabacco) zijn geopend van dinsdag tot zondag, telkens van 10u00 tot 13u00 en van 14u30 tot 18u30. Een ticket voor beide musea samen kost 15 euro. Individuele tickets kosten 8 euro (Palazzo Albizzini) of 10 euro (Ex-Seccatoi del Tabacco).  Meer info: www.fondazioneburri.org

---