Salina is één van de zeven Eolische eilanden. Met zijn 27 km2 oppervlakte is Salina het op één na grootste eiland van de archipel. Enkel Lipari is nog groter. Er wonen ca. 2300 mensen, verspreid over drie gemeenten: Santa Marina Salina, Malfa en Leni. Lange tijd was Salina economisch gezien het meest welvarende van de zeven eilanden, vooral dankzij de verkoop van de lokale Malvasia wijn, kappertjes en zout. Het is overigens aan de aanwezigheid van de zoutmijn (salina) dat het eiland zijn huidige naam te danken heeft.
In de Griekse oudheid heette het eiland ‘Didyme’, wat tweeling betekent, een verwijzing naar de twee vulkanen die de skyline van het eiland bepalen: de Monte Porri (ca. 900m) en de Monte Fossa delle Felci (ca. 1000 m). De toppen van de inmiddels uitgedoofde vulkanen, zijn vandaag een populaire bestemming voor sportieve wandelaars die graag naar Salina, het groene eiland, komen afgezakt.
Een leuke manier om Salina te verkennen is een rondvaart met de boot. Wij boekten vanuit Lipari een dagtocht die ons langs de hele kustlijn van het eiland bracht, met drie tussenstops: Santa Marina Salina, Rinella en Lingua. Omdat de boottocht naar Salina langs de oostkant van Lipari liep en de terugreis langs de westkant kregen we meteen ook de hele kustlijn van Lipari zelf te zien.
Eerste halte: Santa Maria Salina
Vanuit het gezellige haventje Marina Corta in Lipari zetten we koers richting Salina. Onze eerste halte is Santa Maria Salina, een alleraardigst dorpje met slechts enkele straten. We wandelen in de richting van het kerkje op het plein naast de haven. Daar treffen we een fotogenieke zitbank aan.
Links van het kerkje nemen we de Via Colombo die ons tot aan de Via Risorgimento brengt. Hier passeren we enkele leuke winkeltjes. Aan één ervan zit de meest gefotografeerde man van Santa Marina Salina. ‘Het is de ideale man’ zo vertelt ons de eigenares van de gezellige boetiek met een knipoog, “want hij spreekt je nooit tegen”.
We wandelen voorbij de kerk Santa Maria Adolorata en op het einde van de straat nemen we rechts om langs de lungomare terug de haven te bereiken. De rust die hier heerst, is zalig. Op het pleintje genieten we nog even van een kopje espresso alvorens terug de boot op te stappen.
Malfa en de Malvasia
We verlaten Santa Maria Salina en varen rond de Capo Faro verder in westelijke richting. Vanop de boot zien we Malfa liggen op de vlakte aan de voet van de Monte Fossa delle Felci. Nabij het stadje strekken zich de belangrijkste wijngaarden van het eiland uit. Hier wordt de Malvasia gemaakt, de befaamde zoete dessertwijn waarvoor Salina bekend staat.
Pollara en ‘il Postino’
In de verte zien we langs de kustlijn een bijzonder kunstwerk van de natuur opduiken. Het is de Arco naturale di Punta Perciata, een natuurlijke boog die door de kracht van de beukende zee uit de rotswand werd geboetseerd. Even indrukwekkend is de hoge rots die voor de kust uit de zee oprijst, de Faraglione di Pollara.
Voorbij de boog bereiken we de baai van Pollara, een groene kratervlakte die door een halve cirkel van rotsen is omgeven als een enorm Grieks theater. Pollara vormde ooit het decor voor de legendarische film ‘il Postino’. In die film leefde de beroemde dichter Pablo Neruda in ballingschap in een huis in Pollara. Dat huis staat er trouwens nog steeds, maar het is in privébezit en dus niet toegankelijk voor het publiek.
Volgende halte: Rinella
Aan de zuidkant van het eiland, tussen de twee gedoofde vulkanen in, legt de boot aan in het kleine haventje van Rinella. Een eenzame visser is zijn vangst aan het sorteren. Op het strand naast de haven – het enige zandstrand van het eiland – liggen kleine vissersbootjes te wachten tot ze weer te water worden gelaten. Het is middag en alles is rustig in dit ingeslapen dorpje.
We stappen af op het enige geluid dat ons vanop de heuvel bereikt. Dat blijkt afkomstig van het gezellige restaurant Pa.Pe.Ro. De bijzondere naam verwijst naar Paola, Peppe (Giuseppe) en Rosanna, twee zussen en hun broer die de zaak uitbaten. We nemen plaats aan een tafeltje op het overdekte terras waar we lang niet de enige gasten blijken te zijn. Algauw raken we aan de praat met Rosanna en als ze hoort dat we Belgen zijn, vertrouwt ze ons met zichtbare trots toe dat andere Belgen hier vroeger regelmatig te gast waren, en niet de minste. Koning Albert en koningin Paola lagen tijdens hun vakanties in Italië regelmatig met hun yacht voor anker nabij het onooglijke Rinella en dan kwamen ze hier in alle rust en discretie een hapje eten. Een fijne gedachte dat ook wij deze koninklijke plek als bij toeval mochten ontdekken.
We proeven een aantal lokale specialiteiten waarin – hoe kan het ook anders – kappertjes verwerkt zijn. Het meest verrassend is de granita met ricotta, afgewerkt met gekonfijte kappertjes en poeder van gedroogde en gezouten kappertjes. Een ware delicatasse.
Na een heerlijke en gezellige maaltijd nemen we afscheid van het voltallige team van Pa.Pe.Ro om vervolgens de boot te nemen naar onze derde en laatste halte.
Laatste halte: Lingua
Vanop de aanlegsteiger in Lingua wandelen we langs de zeedijk tot aan de zoutpan op het zuidoostelijke punt van Salina. Het zout dat hier ooit werd gewonnen, werd gebruikt om de kappertjes die op het eiland weelderig groeiden te bewaren. Vandaag herinnert enkel het kleine museum nog aan de voormalige zoutwinning.
Tijdens ons bezoek was het museum echter gesloten. Maar geen nood, want de andere grote attractie van Lingua is wel open: Da Alfredo. Tot ver buiten de Eolische eilanden wordt Da Alfredo aangeprezen voor de pane cunzato, een typisch Siciliaans gevuld broodje. Omdat we zelf net ‘vorstelijk’ gegeten hebben, besluiten we het te houden bij een andere Siciliaanse specialiteit, een frisse granita al pistacchio. Lekker, al moeten we toegeven dat we die al beter hebben geproefd. Als we ooit naar Salina terugkeren, dan proberen we zeker de pane cunzato.
Blij met wat we van Salina te zien kregen, zetten we terug koers naar Lipari.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties