De kustlijn tussen Trapani en San Vito Lo Capo in het noordwesten van Sicilië wordt beheerst door het rotsmassief van de Monte Cofano. De 659 meter hoge en steile rotswand met zijn kleurenpalet dat varieert van okergeel tot roodbruin oefent al van ver een fascinerende aantrekkingskracht uit, een kracht die alsmaar sterker wordt naarmate je de indrukwekkende berg nadert. Voor wie houdt van wandelen is er goed nieuws: je kan een fantastische tocht maken die je op 4 à 5 uur helemaal rond de Monte Cofano brengt. Het grootste deel van de wandeling verloopt langs de azuurblauwe zee en op één stevige klim (en afdaling) na vertoont het traject weinig noemenswaardige hoogteverschillen. Kortom: een aanrader!

We laten onze wagen achter nabij het eindpunt van het langgerekte strand van Cornino, een deelgemeente van Custonaci. Een duidelijk aangegeven pad leidt ons langs een rotsige kustlijn door een vlak terrein waar dwergpalmen, cactussen en andere mediterrane planten goed gedijen. Schuwe hagedissen op de grond en krijsende meeuwen hoog in de lucht zijn onze enige metgezellen. Links van ons klotsen de golven tegen de rotsen. De vlakte rechts van ons wordt gaandeweg smaller en het pad brengt ons tot aan de voet van de berg. We houden de berg en de steeds steiler wordende rotswand rechts van ons. Het pad stijgt eventjes om vervolgens weer grotendeels vlak te blijven. 

Na zo’n drie kwartier wandelen zien we een eerste herkenningspunt opduiken, de Torre San Giovanni. De toren werd hier op het einde van de 16^de eeuw gebouwd en maakte deel uit van een netwerk van torens langs de kust die bedoeld waren om de komst van vijandige schepen tijdig te kunnen opmerken en te signaleren.

Na even genoten te hebben van het panorama en van de zilte zeelucht die zich vermengt met geurende bloemen waarrond zoemende bijen dansen, vervolgen we onze weg langs het comfortabele wandelpad.

Een kwartiertje later bereiken we een tweede herkenningspunt: de Cappella del Crocifisso. De kapel werd opgericht rond het jaar 1700 en bleef tot diep in de 20^ste eeuw een belangrijk bedevaartsoord voor de lokale bevolking. Ook vandaag trekken gelovigen uit Custonaci en Castelluzzo, de twee naburige gemeenten, op de laatste zondag van maart nog steeds op pelgrimstocht naar dit kleine kapelletje. In de nabijheid van de kapel woonde ooit een kluizenaar. De grot waar hij zijn intrek nam, bevindt zich op het einde van de trap die van aan de kapel naar boven leidt.

Even voorbij de kapel heeft een devote wandelaar een klein altaartje uitgehouwen in de rots. Het stelt Sint-Nicolaas van Bari voor en drie kinderen.

Vanaf hier is het een tijdje doorstappen voor we een volgend herkenningspunt bereiken. Na elke bocht in het pad worden we getrakteerd op een nieuw schitterend uitzicht op de zee die ondertussen enkele tientallen meter onder ons ligt. Naarmate we vorderen, daalt het pad opnieuw. Ondertussen hebben we een mooi uitzicht op het langgerekte schiereiland van San Vito Lo Capo dat als een muur opduikt aan de overkant van de baai aan de oostzijde van de Monte Cofano.  

Op een gegeven moment wordt het terrein weer iets breder. Daar treffen we sporen aan van bescheiden industriële activiteiten. In de bodem zien we immers de resten van een oude, ronde kalkoven. In die oven werden stukken kalksteen die hier uit de rots werden gehakt, onder hoge temperatuur verpulverd tot kalkpoeder dat als bouwmateriaal werd gebruikt.

Nog meer sporen van industriële activiteit zien we in de verte, als we voorbij de Monte Cofano de verlaten gebouwen zien van een oude tonnara, een fabriek waar tot het eind van de 19^de eeuw tonijn verwerkt werd. Tonijn werd hier aan de noordkust van Sicilië massaal gevangen en langs de hele kustlijn bevinden zich vandaag nog tientallen, inmiddels in onbruik geraakte, gebouwen. De bankjes en het prachtige uitzicht over de baai nodigen uit om hier even uit te rusten en, waarom niet, misschien zelfs even te zwemmen of minstens de voeten in het water te laten afkoelen.

Vanaf hier zijn er twee opties. Wie het zich makkelijk wil maken kan hier rechtsomkeer maken en via hetzelfde pad terugkeren. Interessanter is echter om de lus rond de Monte Cofano helemaal rond te maken. Daarvoor moet je vanaf de tonnara wel omhoog om via een korte maar pittige klim het plateau aan de zuidkant van de top van de Monte Cofano te bereiken. Het pad gaat op een bepaald moment zigzaggend omhoog. Niet alleen de inspanning maar ook het unieke uitzicht op de baai waar we daarnet nog even hebben uitgerust is… adembenemend, figuurlijk én letterlijk.

Eens boven op het plateau wandelen we achter de top van de Monte Cofano door in de richting van Cornino, ons vertrekpunt. Op het plateau passeren we een brede poel waar runderen komen drinken. In de lentemaanden komen ze hier grazen op de flanken van de berg.

Terwijl we verder wandelen zien we links van ons een marmergroeve. Het is indrukwekkend om te zien hoe heuse marmerschijven uit de berg zijn weggehakt. Parallel met de stroom marmerpuin die van de berg neerwaarts loopt, zakken ook wij af in de richting van de zee. Het grindpand slingert tussen dwergpalmen en struiken en brengt ons stap na stap dichter bij ons eindpunt.

Het laatste stuk van onze wandeling verloopt over een licht glooiende vlakte met roodbruine aarde. Het zou zowaar niet verbazen mochten we hier plots oog in oog staan met een Lucky Luke-achtig cowboy.

Zo’n vijf uur nadat we aan onze tocht begonnen zijn, staan we terug bij onze wagen. Wat een heerlijke wandeling is dit geweest.

Praktisch: voor deze wandeling zijn stevige wandelschoenen vereist. Neem ook voldoende water en eventueel ook wat te eten mee, want onderweg zal je niets vinden.

---