Na twee boeiende, historische romans die zich afspelen in de Romeinse keizertijd (Het wit en het purper en De opvolger), waagt de Nederlandse historica Willemijn van Dijk zich aan een (grotendeels) biografische roman die zich situeert in de 19de eeuw. Geen Romeinse keizer, maar een Nederlandse prinses staat deze keer centraal. Marianne van Oranje-Nassau zag het levenslicht in 1810 in Berlijn waar haar vader, de toenmalige koning Willem I van Nederland in ballingschap leefde. Ze stierf op 19 mei 1883 in het Duitse Erbach na een bewogen en onconventioneel leven dat haar in ongenade deed vallen bij haar koninklijke familie.
Willemijn Van Dijk schetst het beeld van een intrigerende vrouw die reeds op jonge leeftijd weg wil uit het strakke keurslijf van de adellijke rol waarin ze werd gedwongen. Een verplicht afgebroken verloving, een gedwongen huwelijk met een ongeïnteresseerde echtgenoot, het verlies van twee van de vijf kinderen uit haar ongelukkige huwelijk… Marianne incasseerde lijdzaam de klappen. Tot ze er genoeg van kreeg en als een dief in de nacht het Pruisische hof verlaat en naar Italië trekt. Geïnspireerd door de schoonheid van het land en de joie de vivre besluit ze haar leven over een andere boeg te gooien. Ze breekt met haar echtgenoot en haar kinderen en vestigt zich in Nederland. Daar wordt ze verliefd op Johannes Van Rossum, een man van eenvoudige komaf die bij haar in dienst is als koetsier en secretaris. Als blijkt dat ze zwanger is, vlucht ze uit Nederland om in alle anonimiteit op Sicilië haar kind, een zoon, ter wereld te brengen. Terwijl ze in de koninklijke kringen in Nederland en Pruisen persona non grata is, kent ze gelukkige jaren in haar nieuwe thuis, de Villa Celimontana in Rome, waar ze samenwoont met haar geliefde Johannes en hun kind, Johannes Willem. Ze tovert de villa om tot een heus cultureel salon en ontvangt er kunstenaars en dichters waar ze ongedwongen en wars van alle protocol mee omgaat. In Rome laaft ze zich aan de grootse monumenten en de musea van de stad. Willemijn van Dijk is op haar best wanneer ze de lezer meeneemt langs de straten, pleinen en parken van het Rome dat ze zelf ook zo goed kent.
“Dwalend tussen kerken en ruïnes leerde Marianne Rome in die eerste uren kennen. Ze legde de stukjes bij elkaar die altijd in haar gedachten hadden geleefd, oude, verschoten beelden gemaakt van herinneringen aan prentjes uit boeken, schetsen en schilderijen en verhalen die ze ooit las, zodat voor het eerst een geheel ontstond.”
Door de dreigende revolutionaire sfeer in Italië en elders in Europa moet Marianne met haar gezin in 1855 Rome verlaten. Ze vestigt zich op een landgoed aan de oevers van de Rijn. De klap die Marianne en Johannes krijgen wanneer in 1861 hun zoon sterft, komen ze nooit meer te boven. Wanneer ook Johannes sterft in 1873 is Marianne gebroken. Na haar dood, in 1883, wordt ze op haar uitdrukkelijk verzoek begraven in de tombe naast haar man. De kinderen uit haar eerste huwelijk zullen later de naam van haar geliefde Johannes weghalen van de grafsteen om de herinnering aan de ‘schande van de familie’ weg te halen. Het boek ‘De Italiaanse prinses’ lijkt dan ook een passend eerherstel voor een fascinerende vrouw en een buitenbeentje in de Nederlandse koninklijke familie.
De Italiaanse prinses. Het rusteloze leven van Marianne van Oranje-Nassau, Willemijn van Dijk. Uitgeverij Ambo Anthos, 320 pagina’s. Nu te koop in de lokale boekhandel of via deze link bij bol.com.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties