‘Het lichtje in de verte’ van de Italiaanse auteur Antonio Moresco (°1947) is zo’n roman die je langzaam moet lezen om het verhaal druppelsgewijs te laten doordringen. Langzaam is ook het ritme van de verteller, een kluizenaar die zich teruggetrokken heeft van de wereld. Hij leeft in een tochtige woning in een verlaten bergdorp waarvan de bouwvallige huizen gaandeweg door de natuur worden overwoekerd.

Tijdens zijn eenzame wandelingen door het dorp en door de immense bossen gaat de man een dialoog aan met de levende wezens en organismen die hem omringen: vogels, insecten, bomen en planten. Het zijn diepzinnige mijmeringen over het alleen zijn, over leven en dood, over de pijn van het bestaan.

Waar kan ik heen om die ravage niet langer te zien, die onherstelbare, blinde wringing die ze leven hebben genoemd?

Als de nacht valt over het uitgestorven dorp verschijnt er elke avond, precies op hetzelfde uur, een mysterieus lichtje aan de andere kant van de vallei. De man is geïntrigeerd. Is het een andere mens? Is het een vergeten straatlantaarn? De drang om te weten vanwaar dat lichtje in de verte komt, is zo groot dat hij uiteindelijk de overtocht waagt. Tot zijn verbazing blijkt het licht te komen uit een huisje, te midden van het bos. En in dat huisje woont een jongetje, helemaal alleen. Die kennismaking is het begin van een mysterieus en ontroerend verhaal in de beste traditie van het magisch realisme.

En op een dag zal daar vlakbij nog een ander lichtje aangaan… is de gedachte waarop ik mezelf betrap. Dan zijn er twee lichtjes in plaats van één. En vanhier zal ik ernaar kijken en tegen mezelf zeggen: ‘Zo, die afschuwelijke eenzaamheid is voorbij. De boetedoening is volbracht!’

Dit fascinerende boek is een welkom en uitnodigend lichtpuntje in een duistere periode.   

Het lichtje in de verte (oorspronkelijk titel: La Lucina), Antonio Moresco. Uitgeverij Oevers, 168 pagina’s. Te koop in de lokale boekhandel of via deze link bij bol.com.

---