Interview met Paolo Giordano over zijn nieuwe roman ‘De hemel verslinden’

06/11/2018 Reageer
Paolo Giordano - De hemel verslinden

Op zondag 4 november kreeg de Boekenbeurs in Antwerpen hoog bezoek uit Italië. Bestsellerauteur Paolo Giordano, die voor zijn eerste boek ‘De eenzaamheid van de priemgetallen’ (La solitudine dei numeri primi)  de prestigieuze Premio Strega in ontvangst mocht nemen, ging in gesprek met Klara-journaliste Nicky Aerts en signeerde daarna zijn nieuwste roman ‘De hemel verslinden’ (Divorare il cielo) voor zijn vele lezers.

Onze redactrice Femke kreeg de kans om Giordano achteraf nog een paar vragen te stellen over zijn nieuwste boek.

Paolo Giordano - De hemel verslinden

In De hemel verslinden kies je net als in je vorige romans opnieuw voor personages die eerder buitenbeentjes zijn. Iedereen herinnert zich bijvoorbeeld Alice en Mattia uit De eenzaamheid van de priemgetallen. Hoe kan je dat verklaren?

Ik vind het interessant om mijn lezers via mijn personages te confronteren met de diversiteit in onze wereld. Personages die je de kans geven om het conventionele te ontwijken, doen je de realiteit opnieuw ontdekken. Ik heb het over mensen die ‘bestaan’, maar misschien niet zo voor de hand liggend zijn als personage. Dat is iets wat mij heel erg bevalt. Ook als ik zelf een boek lees, ga ik naar iets dergelijks op zoek. Misschien verklaart dat wel waarom mijn personages meer bijblijven dan die uit romans van ‘concullega’s’. Voor mij als auteur is het één van de grootste complimenten als lezers na zoveel jaar je personages nog steeds herinneren.

Je gaat ook minder conventionele thema’s niet uit de weg. Je nieuwst roman draait bijvoorbeeld voor een groot stuk om een onvervulde kinderwens.

Ik vind het belangrijk als auteur om over hedendaagse kwesties te schrijven, over wat er gebeurt in de maatschappij. Er zijn veel zaken in onze maatschappij die moeilijk zijn om te vatten, die niet gemakkelijk zijn om over te praten en die ook vaak verzwegen worden. In tegenstelling tot andere auteurs, kies ik er bewust voor om moeilijker te bespreken thema’s wel aan bod te laten komen en ze niet te vermijden.

In tegenstelling tot veel jongeren die wegtrekken uit Zuid-Italië, kiest het vrouwelijke hoofdpersonage Teresa ervoor om zich te vestigen in Zuid-Italië. Is dat een bewuste keuze?

Dat is eerder een persoonlijke keuze. Ik heb er bewust voor gekozen om mijn boek te laten afspelen in Zuid-Italië. Vooral de omgeving, de geuren, de stilte en het licht van de zon zijn voor mijzelf zeer inspirerend geweest. Het zuiden heeft me een vorm van energie gegeven die ik tevoren nog nooit heb mogen ervaren toen ik een roman aan het schrijven was. Het heeft me onder andere de inspiratie gegeven om uit het standpunt van Teresa, het vrouwelijke hoofdpersonage, te schrijven, iets wat ik daarvoor nog nooit gedaan had. Als je je als schrijver in een ander territorium begeeft, geeft je dat een nieuwe boost, het opent nieuwe perspectieven.

Het hoofdpersonage Bern houdt er een zeer vrije en eigenzinnige levensstijl op na. Hij is een echte linkse rebel en zet zich bijvoorbeeld af tegen zijn pleegouders en tegen het geloof van zijn pleegvader. Kan je jezelf met hem identificeren?

De personages in De hemel verslinden, en dan met name Bern, zijn eigenlijk de antipolen van wie ik was als jongeman: ik was zeker geen rebel, was zelfs zeer meegaand. Misschien vormt dit personage wel de persoon die ik had willen zijn.

Berns rebellie vindt zijn oorsprong in een voorliefde voor de klassieker Il Barone Rampante (De baron in de bomen) van Italo Calvino. Heb jij ook iets speciaals met dat boek?

Eigenlijk totaal niet! Ik heb het boek in het middelbaar gelezen, maar ik was er niet echt weg van. Een boek dat ik eerder met mijzelf associeer is Die Blechtrommel van Günter Grass. Ik weet echter zeker dat als Bern zijn favoriete boek zou moeten noemen, dat dat de Barone Rampante zou zijn. Ik heb het als het ware in zijn plaats gekozen.

Paolo Giordano - De hemel verslinden

In het boek wordt Bern op een bepaald moment omschreven als een ‘terrorist’ slash anarchist. Is dat een bewuste keuze?

Ik ben mijn roman beginnen schrijven in tijden van terreur. Het boek zelf heeft niets met terreur te maken, maar je voelt wel de atmosfeer van terrorisme, fanatisme en radicalisme, en de dunne grens tussen verzet en geweld. Ik wil met mijn personages aantonen dat er in ieder van ons fanatisme schuilt en dat dat zich bij elke persoon anders uit.

Betekent dit boek een nieuw hoofdstuk voor jou als auteur?

Ik moet toegeven dat ik blij ben dat er op de Italiaanse versie van De hemel verslinden voor het eerst niet meer staat ‘auteur van De eenzaamheid van de priemgetallen.’ Ik was namelijk al aan het vrezen dat deze zin een opschrift zou worden op mijn grafsteen (lacht).

Paolo Giordano - De hemel verslinden

Heb je zelf zin gekregen om deze roman te verslinden? Lees dan alvast de eerste regels…

Ik zag ze op een nacht in het zwembad. Ze waren met z’n drieën en ze waren heel jong, bijna kinderen nog, net als ik destijds.

In Speziale werd mijn slaap voortdurend onderbroken door nieuwe geluiden: het geruis van de automatische tuinsproeiers, zwerfkatten die elkaar in het gras te lijf gingen, een vogel die eindeloos dezelfde klanken uitstiet. De eerste zomers bij mijn oma leek het wel of ik bijna nooit sliep. Liggend op bed keek ik hoe de voorwerpen in de kamer van me af bewogen en weer dichterbij kwamen, alsof het hele huis ademde. Die nacht hoorde ik geluiden in de tuin, maar ik stond niet meteen op. Soms kwam de jongen van de beveiliging een kaartje tussen de voordeur steken. Maar toen hoorde ik gefluister en ingehouden gelach. Ik besloot om op onderzoek uit te gaan. Ik liep om de muggenvanger heen die op de grond stond en een blauw licht verspreidde, kwam bij het raam en keek naar beneden, te laat om de jongens zich te zien uitkleden, maar net op tijd om de laatste in het donkere water te zien glijden. Door het licht onder de veranda kon ik hun hoofden onderscheiden, twee donkere en eentje dat wel van zilver leek. Afgezien van dat zilveren hoofd zagen de jongens er bijna identiek uit, ze bewogen hun armen in cirkels om te blijven drijven.

Paolo Giordano - De hemel verslindenDe hemel verslinden werd vertaald door Pietha de Voogd en Mieke Geuzebroek en wordt uitgegeven bij de Bezige Bij. Kostprijs: €24,99.

 

 

 

 

 

***

Cosiddetto ColofonCiao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Samen met Femke Demets delen wij via deze blog onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Wij hebben ervan genoten deze tekst te schrijven.  Als je dit artikel leuk of interessant vond, deel het dan met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!

 

 

Reacties

One thought on "Interview met Paolo Giordano over zijn nieuwe roman ‘De hemel verslinden’"

Geef een reactie