Dankzij een Oscar voor ‘La Grande Bellezza’, winnaar in de categorie beste buitenlandse films, wist Paolo Sorrentino zijn naam definitief op de kaart te zetten in de filmwereld. Na dit overdonderende succes vergde het natuurlijk een stevige portie zelfvertrouwen om nog een volgende film op het grote publiek los te laten en om hetzelfde niveau te evenaren. Wel, Youth heeft deze test wat ons betreft met glans doorstaan.
'In grazia di Dio'. Fijne film met hoopgevende boodschap: 'We redden het wel. Steen voor steen'
Wat doe je als de onderneming waarvoor je jarenlang het beste van jezelf hebt gegeven door de economische crisis over kop gaat? Deze situatie, een zeer herkenbare realiteit voor veel gezinnen in Zuid-Italië, is het uitgangspunt voor de mooie, intimistische film In grazia di Dio van de Italiaans-Oostenrijke regisseur Eduardo Winspeare. Adele (rol van Celeste Casciaro, echtgenote van de regisseur) runt samen met haar broer Vito een textielbedrijfje in de regio Salento (Puglia). De concurrentie met China weegt zwaar en het bedrijf is genoodzaakt de deuren te sluiten. Genekt door zware schuldenlast moet de familie ook de woning in de stad verkopen.
Le Meraviglie: een wonderlijk familieverhaal
Momenteel loopt in de betere Belgische bioscopen de film Le Meraviglie (De Wonderen) van de Italiaanse regisseur Alice Rohrwacher. De film kaapte in 2014 op het filmfestival van Cannes de Prijs van het Publiek in de wacht. De 33-jarige Rohrwacher levert met Le Meraviglie een visueel en esthetisch heel verzorgd werkstuk af. De film wil enerzijds een ode zijn aan het eenvoudige maar harde plattelandsleven, maar laat anderzijds ook zien hoe de oude tradities onvermijdelijk ten prooi vallen aan de oprukkende beschaving of wat daarvoor moet doorgaan.
Trakteer jezelf op een topfilm: Il Capitale Umano
Als La Grande Bellezza al goed genoeg werd bevonden voor een Oscar, dan mag Il Capitale Umano van regisseur Paolo Virzì wat ons betreft meteen aanspraak maken op een Nobelprijs voor Film, mocht zoiets al bestaan. Zelden zon meesterlijk opgebouwde film gezien. Het verhaal is nochtans eenvoudig: een onbekende fietser wordt s nachts van de weg gereden en de dader pleegt vluchtmisdrijf. Vervolgens zien we vanuit drie verschillende invalshoeken wat er de zes maanden voorafgaand aan het ongeval is gebeurd in het leven van twee families. Elk van deze invalshoeken onthult iets meer over de omstandigheden die hebben geleid tot het tragische ongeval. De manier waarop Paolo Virzì de plot van het verhaal laag voor laag uitdiept door eenzelfde gebeuren te bekijken vanuit drie verschillende personages, Dino, Carla en Serena, is van een zelden geziene filmische virtuositeit. De film biedt een briljante, kritische analyse van de hedendaagse Italiaanse samenleving en met name van de kloof tussen een cynische, kapitalistische upperclass en de echte wereld daarbuiten. Het verhaal wordt bovendien vertolkt door een verrassend sterke cast met glansprestaties van Valeria Bruni Tedeschi (Carla), Fabrizio Bentivoglio (Dino) en revelatie Matilde Gioli in de rol van Serena. Als er één film is die je in 2015 moet zien, is het deze wel.
Filmtip: Una via a Palermo
Dat Italiaanse vrouwen koppig kunnen zijn, is algemeen bekend, en weinig films weten dit beter uit te drukken dan Una via a Palermo (Een straat in Palermo). De film werd geregisseerd door de Siciliaanse Emma Dante, die zich aan een experiment waagde door haar eigen roman Via Castellana Bandiera uit te werken tot een filmscenario. Wat ons betreft een heel geslaagd debuut !