Italië. Wie houdt er niet van? Volop bezienswaardigheden, kristalblauwe meren, sympathieke mensen, lekker eten,… Kortom: la dolce vita. Maar, laat ons eerlijk zijn, als toerist en liefhebber van Italië hebben we doorgaans een geïdealiseerd beeld van ons favoriete land.
Zelf hebben we ondertussen al gedurende langere periodes in Italië rondgereisd en dus de gelegenheid gehad om ook eens achter de façade te kunnen kijken. En dan maak je inderdaad wel eens toestanden mee waarvan je denkt: hoe is dat mogelijk? Of: bij ons zou dat ondenkbaar zijn!
Wel, over die situaties schreef Stef Smulders, een Nederlander die al vele jaren in Italië woont, een boek met als toepasselijke titel ‘Het echte Italië‘. Dat echte Italië is het land dat je als toerist niet te zien krijgt. Het land van ondoorgrondelijke bureaucratische procedures, het land waar tijd en afspraken rekbare begrippen zijn, het land van diep wantrouwen tegenover de overheid,…
Stef Smulders observeert, analyseert en becommentarieert ‘het leven zoals het is’ in de wachtkamer bij de dokter, in het postkantoor, het restaurant, het vaccinatiecentrum, de supermarkt,…
Over de Italiaanse obsessie om in de supermarkt groenten en fruit enkel met plastic handschoenen aan te raken:
Als ik tomaten, nectarines of appels en dergelijke nodig heb, kijk ik eerst schichtig om mij heen en pak er dan snel een paar met mijn blote hand om vervolgens met een quasi-onschuldige blik naar de weegschaal te lopen. Juist daar zijn die handschoentjes uiterst onhandig want hoe krijg je de prijssticker op de plastic groente/fruitzak zonder dat hij aan het handschoentje blijft zitten?
Over de Italiaanse punctualiteit (of beter, het gebrek daaraan):
‘Non siamo svizzeri!’ roept een Italiaan geërgerd als iemand hem zegt dat je je aan afspraken moet houden. ‘We zijn verdorie geen Zwitsers!‘. En deze anti-Zwitserse houding geldt in het bijzonder voor de manier waarop veel Italianen het begrip ‘op tijd komen‘ interpreteren, zoals ik al vaak heb meegemaakt. De spreekwoordelijke precisie van het Zwitserse uurwerk vindt in het zuidelijke buurland niet veel bijval.
‘Allora. En?‘ Om vijf voor zeven ’s avonds stuur ik mijn Italiaanse vriend Roberto een appje om hem eraan te herinneren dat hij om zeven uur met ons naar Pavia zou vertrekken. Even een schotje voor de boeg want met Italianen weet je het maar nooit. En inderdaad, het antwoord luidt: ‘Ik neem nog even een douche en dan ben ik er over een kwartier.’
Met grote mildheid en heerlijke tongue in cheek humor schetst Stef Smulders alledaagse gebeurtenissen die voor Italianen doodgewoon zijn, maar waar wij – als buitenstaanders – met verbazing naar kijken. Na eerdere boeken over ‘Italiaanse toestanden’ levert de auteur opnieuw een leuk en heel lezenswaardig boek af waar Italiëliefhebbers zeer zeker van zullen smullen.
Het echte Italië. Verhalen uit het dagelijkse leven, Stef Smulders. Uitgeverij Brave New Books, 206 pagina’s. Te koop via deze link bij bol.com.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties