Op zoek naar de oorsprong van de taralli napoletani

Heb je zin om iets hartigs en typisch Zuid-Italiaans te knabbelen? Dan zijn taralli iets voor jou! Taralli vind je in heel Zuid-Italië. De bekendste zijn die uit Puglia, relatief klein, glad en licht van kleur. Maar ook in Napels zijn taralli populair. De Napolitaanse versie is iets donkerder, pittiger en grover.

En zoals dat in Italië nu eenmaal gaat, bestaat er ook inzake taralli een gezonde concurrentie tussen de twee regio’s. Wie heeft de lekkerste? Wie was de eerste?

Wat alle taralli in elk geval gemeen hebben, is uiteraard hun naam, die hoogstwaarschijnlijk afkomstig is van het Oud-Griekse daratos, wat ‘een soort brood’ betekent.

De Napolitaanse taralli bestaan al sinds de 18^deeeuw. En zoals in Napels wel eens vaker het geval is, hangt aan hun oorsprong een mooi verhaal vast.

Zo zou een bakker op zoek geweest zijn naar een nieuw recept, als afwisseling voor het brood van elke dag. Op een mooie avond zag hij op de rotsen van Mergellina, de kuststrook van de stad Napels, een jong koppeltje zitten, verliefd en verstrengeld in elkaars armen. 

Dat bracht de bakker op een idee. Terug in zijn bakkersatelier maakte hij twee deegslierten. hij vervlocht ze met elkaar, net zoals het verliefde koppeltje aan zee, en maakte er een cirkelvormig en krokant ‘broodje’ van.

Ook hier geldt echter ‘Se non è vero, è ben trovato’… Als het niet waar is, dan is het wel goed gevonden. En inderdaad, de werkelijkheid achter de taralli napoletani is iets minder romantisch.

De taralli zijn namelijk ontstaan in het havengebied, in de ‘buik van Napels’, waar de buik van de mensen meestal leeg was. Als de bakkers restjes deeg over hadden, werden die dan ook niet weggegooid. Ze werden bewerkt met wat reuzel en peper en voor een habbekrats aan de hongerige bevolking verkocht.

In de 19^deeeuw werden er amandelen aan het recept toegevoegd. Dat bleek een perfecte combinatie. Vaak werden taralli in cafés geserveerd, samen met goedkope wijn. Zo hadden de mensen al wat in hun maag en werden ze minder snel dronken. En tegelijk zorgde de peper ervoor dat ze dorst kregen en dus nog meer wijn bestelden. Napolitanen zijn nu eenmaal gewiekste handelaars.

De taralli en de tarallari, de taralliverkopers, maken zo’n onlosmakelijk deel uit van Napels, dat ze in heel wat spreekwoorden voorkomen. Zo hoor je als een man door zijn vrouw bedrogen wordt wel eens “Se ti tirassen’ na sport’e taralle, nun ne cadesse uno ‘nterra” wat betekent “Als ze een mand taralli naar je gooiden, zou er niet één de grond raken”. De man is immers een ‘hoorndrager’, zijn vrouw heeft hem de hoorns opgezet, en de ronde taralli komen dus allemaal rond die hoorns terecht. Grappig, toch?

Volgens de die hard taralliliefhebbers worden taralli het best gecombineerd met een flinke slok zeewater. Dat gebruik raakte op de achtergrond naarmate de vervuiling van het zeewater in de baai van Napels toenam. Vandaag worden de taralli meestal genuttigd met een goed glas bier. Bij een voetbalmatch van Napoli bijvoorbeeld. Of op een terrasje.

Een typische taralli-plek is nog steeds de Lungomare, de boulevard langs de zee, zoals in het verhaal van de verliefden. Je kan er aan de kraampjes of in de bars taralli kopen en die dan kuierend met zicht op zee en Vesuvius opknabbelen.

De meest bekende tarallificio (tarallibakkerij) van Napels is de historische Tarallificio Leopoldo. Je vindt vestigingen in Via Foria 212, Via Epomeo 71, Via V. Colonna 46, Piazza degli Artisti 6 en Via Toledo 8. Zeker eens proberen!

Maar… je kan ze natuurlijk ook zelf maken. Het recept vind je in dit artikel, elders op onze blog.

***