Voor veel modebewuste moslimvrouwen is het een vaak voorkomend probleem: modemerken combineren met hun hoofddoek. De Italiaanse ontwerpers Domenico Dolce en Stefano Gabbana brengen om die reden een nieuwe collectie op de markt, en uiteraard mag een vleugje mediterrane flair daarbij niet ontbreken. De traditionele hoofddoeken en lange kleden, steeds in neutrale tinten als zwart en beige, krijgen dankzij geborduurde bloemenprints en veel kant toch een modieuze en ietwat extravagante touch.
De talrijke restaurants uit de Milanese binnenstad hebben er sinds kort een wel heel opvallende concurrent bij: de gevangenis. De Bollate-gevangenis, gelegen in de buitenwijken van de stad, zet alles op alles om de gedetineerden zo goed en zo zinvol mogelijk te begeleiden tijdens hun hechtenis. Bedoeling is om de reïntegratie in de maatschappij te vergemakkelijken eens ze hun straf hebben uitgezeten. Zo kunnen ze er onder andere bloemen kweken, meubels maken en kookcursussen volgen. Begin november pakten ze daarnaast ook uit met een eigen restaurant dat een wel heel toepasselijke naam meekreeg: InGalera, wat zoveel betekents als ‘In de gevangenis’.
In het antieke Rome was de Suburra een beruchte en gevaarlijke wijk vol tavernes en bordelen. Het was een plaats waar ambitieuze politici en louche criminelen elkaar in het geheim ontmoetten en duistere plannen smeedden. Tweeduizend jaar later lijkt er in Rome nog niet zoveel veranderd te zijn als je de film Suburra, die momenteel in de Belgische zalen loopt, mag geloven. En spijtig genoeg mag je die geloven. De film is dan wel geen historische reconstructie van waargebeurde feiten, hij biedt toch een bijzonder realistische beschrijving van een werkelijk bestaand systeem van belangenvermenging en beïnvloeding tussen politiek en maffia in de Italiaanse hoofdstad. Het feit dat het verhaal concreet gesitueerd wordt tegen de achtergrond van twee reële feiten, met name het ontslag van de toenmalige regering Berlusconi (in november 2011) én de speculaties rond het aftreden van paus Benedictus XVI, verleent de film extra geloofwaardigheid. Bovendien kwam de film in Italië uit op 14 oktober 2015, een week nadat de burgemeester van Rome, Ignazio Marino, ontslag had genomen wegens aantijgingen van corruptie en banden met de maffia. In Rome overtreft de werkelijkheid soms de fictie.
Italianen zijn gek op feesten, en met Kerst is dit niet anders. Hoewel Kerstmis een christelijke traditie is, was 25 december ook lang voor de geboorte van Jezus al een belangrijke feestdag op het Italiaanse schiereiland. De antieke Romeinen vierden reeds de Saturnalia, een dankfeest voor het feit dat de dagen weer langer werden en dus ook de lente weer in aantocht was. Vandaag is Kerstmis voor Italianen het familiefeest bij uitstek. Een bekend gezegde luidt dan ook Natale con i tuoi, Pasqua con chi vuoi (Kerstmis vier je met je familie, Pasen vier je met wie je wil).