Asciano is een relatief onbekend stadje in Toscane. De ligging, op zo’n 20 km van Siena, maakt het echter tot een ideale uitvalsbasis voor een verkenning van de Crete Senesi, het unieke Toscaanse landschap dat we allemaal kennen van de postkaarten. Asciano zelf is zo’n typisch, ingeslapen stadje waar al het leven zich lijkt af te spelen in en rond de hoofdstraat. Maar achter de stevige middeleeuwse muren die nog steeds een deel van de stad omringen, gaan twee bijzondere musea schuil die van Asciano een interessante bestemming maken tijdens een reis door Toscane.

Nadat je je wagen hebt achtergelaten op de parking net buiten de stadsmuren, wandel je langs de Porta Senese de stad binnen.

Een bezoek aan Asciano begin je best ’s morgens met een cappuccino op het terras van Bar Hervé op de Piazza Giuseppe Garibaldi. Dit is het officieuze centrum van de stad, strategisch gelegen pal tegenover het gemeentehuis. Op het pleintje zitten mannen te keuvelen, de postbode en de lokale politieagent doen hun ronde en oma’s passeren met hun boodschappentas. Ondertussen is het een komen en gaan bij de lokale bakker op de hoek van het pleintje, de Forno delle Crete, van waaruit de geur van versgebakken brood en zoetigheden je onweerstaanbaar tegemoetkomt. Nadat je hebt afgerekend aan de bar is het tijd voor een verkenning van de stad.

Eerste halte is Palazzo Corboli, even voorbij de Porta Senese waarlangs je de stad bent binnengewandeld. Hier bevindt zich niet alleen de toeristische dienst, maar ook het Museo Archeologico e d’Arte Sacra.De archeologische afdeling van het museum biedt onderdak aan de vondsten uit de Etruskische necropool van het nabijgelegen Poggio Pinci.

De afdeling religieuze kunst bevat een mooie verzameling schilderijen en sculpturen van Siënese meesters uit de 14^deen 15^deeeuw. Pronkstukken zijn ‘De geboorte van Maria’ van de zogenaamde Maestro dell’Osservanza, de ‘Aankondiging’ van Taddeo di Bartolo en een veelkleurige polyptiek van Ambrogio Lorenzetti.

Naast de tentoongestelde werken is ook het Palazzo zelf een attractie op zich. De rijke handelaarsfamilie Bandinelli die hier in de tweede helft van de 14^deeeuw woonde, liet de kamers van de woning smaakvol decoreren met kleurrijke fresco’s die de tand des tijds wonderwel hebben doorstaan. Mooi en intrigerend is de ‘Zaal van Aristoteles’, zo genoemd naar het fresco waarin de Griekse filosoof Aristoteles oproept om de vier kardinale deugden na te leven. Bijbelse scènes, waaronder het Salomonsoordeel, illustreren hoe het moet.

Op een andere wand in de zaal toont een mysterieus fresco ook hoe het niet moet. We zien een man die, achtervolgd door een eenhoorn (symbool voor de dood), een boom (= het leven) is ingeklommen. Terwijl hij zich gretig te goed doet aan het vele fruit dat in de boom hangt (= de wereldse genoegens), merkt hij niet dat twee dieren (= dag en nacht) aan de stam knagen en dat een draak (= de hel) wacht om hem te verslinden.

In een andere zaal word je vanaf het plafond begluurd door figuren die de vier seizoenen voorstellen. De medaillons waarin de figuren vervat zitten, geven het begin en het einde van het seizoen aan.

Na het bezoek aan het museum wandel je terug de hoofdstraat, de Corso Matteotti, op. Let ter hoogte van de Chiesa di Sant’Agostino even op het verrassende kunstwerk: een bank met daarop een kaasplank met enkele lokale kazen gemaakt in … lokale marmersoorten.

Even voorbij de kerk kan je door een poort een kleine binnenplaats betreden waar bloemen en wapperend wasgoed voor wat kleur zorgen. Dit was ooit de binnentuin van het klooster dat aan de kerk grensde.

Terug op de Corso Matteotti wandel je voorbij de slanke klokkentoren, de Torre della Mencia, en even verderop sla je linksaf de Via Giuseppe Mazzini in. Deze leidt je naar het Museo Cassioli. Amos Cassioli (1832-1892) was een bekend kunstschilder uit Asciano. Hij genoot vooral faam omwille van zijn portretten en historische taferelen. Naast een hele reeks schilderijen van Amos Cassioli zelf vind je ook werken van zijn zoon Giuseppe (1863-1942) en van tijdgenoten uit de regio.

Terug op de Corso Matteotti wandel je verder tot op het einde van de straat. Daar vind je, aan het einde van een monumentale trap, de Basilica di Sant’Agata. Deze kerk in romaans-gotische stijl dateert uit het begin van de 11^deeeuw. De doopvont is nog dezelfde als uit de oorspronkelijke kerk. Op de muren bevinden zich nog enkele goed bewaarde resten van fresco’s uit de 14^deeeuw. De kerk biedt vandaag een sobere aanblik, maar ooit bevonden zich hier enkele van de prachtige kunstwerken die zich tegenwoordig in het Palazzo Corboli bevinden.

Hiermee heb je de belangrijkste culturele attracties van de stad gezien. Maar Asciano heeft ook nog twee gastronomische topadressen in petto. Voor een authentieke Toscaanse lunch met de lekkerste streekproducten kan je terecht bij La Botteghina. Luisa en Paolo schotelen je met de glimlach een tagliere met charcuterie en kazen voor. Maar ook de fegatelli (gebakken kippenlevertjes), de huisgemaakte panzanella (een frisse, Toscaanse broodsalade) en de salada (een gekruide rundscarpaccio met sinaasappel en selder) zijn niet te versmaden. Wie houdt van ingewanden kan zichzelf op trippa trakteren.

Wil je iets uitgebreider tafelen in een verfijnd kader, dan moet je bij AmorDiVino zijn. Gegrilde Chianina-biefstuk is de specialiteit van het huis. Er is ook een uitgebreide wijnkaart. Op warme zomeravonden eet je in de mooie tuin van het restaurant.

Omdat je vanuit het rustige Asciano snel en vlot de bekende Toscaane en Umbrische kunststeden als Siena, Montepulciano, Pienza, Cortona, Arezzo, Perugia en Orvieto kan bereiken, kozen wij het rustige stadje al vaker als uitvalsbasis voor een verkenning van de regio. We verbleven telkens in de prachtig gelegen agriturismo Il Poderino. Een strada bianca (een niet geasfalteerde weg) brengt je dwars doorheen de Toscaanse graanvelden tot aan deze oase van rust. De verzorgde tuin, het heerlijke zwembad en het unieke uitzicht op de omliggende velden zijn de grote troeven van deze sympathieke agriturismo.

Mooie uitstapjes in de directe omgeving Asciano zijn de Abdij van Monte Oliveto Maggiore en Buonconvento.

***

Ciao! Wij zijn Franka Verhoeyen en Carl Buyck en delen via deze blog onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Wij hebben ervan genoten om deze blogtekst te schrijven en met foto’s te illustreren. Hopelijk heb jij ervan genoten het te lezen. Als je het artikel leuk of interessant vond, dan doe je er ons zeker een plezier mee om het te delen met jouw vrienden of kennissen. Grazie mille!