De Eolische eilanden, gelegen voor de noordkust van Sicilië, vormen een uniek stukje Unesco Werelderfgoed. De eilandengroep ontleent zijn naam aan Aiolos, de Griekse god die van hieruit heerste over de winden en dus belangrijk was voor zeevaarders.
Er zijn zeven eilanden, elk met hun eigen karakter, maar allemaal vulkanisch van oorsprong. De vulkanische activiteit die de eilanden uit de zee deed oprijzen trok reeds in de prehistorie de eerste bewoners aan. Hier vonden ze immers obsidiaan, een bijzonder gesteente waarmee ze gebruiksvoorwerpen als messen en pijlpunten konden maken. Dankzij de aanwezigheid van kostbare obsidiaan zouden de Eolische eilanden reeds in het neolithicum (tussen 5.500 en 4.000 v. Chr.) uitgroeien tot een soort handelscentrum.
In de eeuwen nadien zouden andere mineralen en ook metalen de rol van obsidiaan overnemen. Rond 2000 v.Chr. vormden de Eolische eilanden een belangrijk knooppunt op de handelsroute waarlangs o.m. tin werd vervoerd vanuit Brittanië in het noorden naar het Midden-Oosten. Op de eilanden zijn nog steeds sporen te vinden van opeenvolgende culturen die hier in de loop van vele millennia voet aan wal hebben gezet.
Vandaag zijn het vooral toeristen op zoek naar rust, ongerepte natuur en kristalblauw zeewater die op de eilanden voet aan wal zetten om er wandelingen te maken op de flanken van de oude vulkanen en om er te genieten van de pittoreske stranden en baaien. De snelste manier om vanop het Siciliaanse vasteland de eilanden te bereiken is via de veerboot die meermaals per dag vertrekt vanuit Milazzo. Maar ook vanuit Messina en Palermo kan je met de boot de eilanden bereiken. Veerboten zorgen ook voor regelmatige verbindingen tussen de eilanden onderling. Het centraal gelegen eiland Lipari is het best geconnecteerd en daardoor ook de meest aangewezen uitvalsbasis voor wie de verschillende eilanden wil bezoeken.
In dit artikel hoppen we van west naar oost over de zeven eilanden, van Alicudi tot Stromboli.
Alicudi & Filicudi
Deze twee kleine eilanden zijn de meest afgelegen en meest ongerepte van de Eolische archipel. In Alicudi heb je zelfs geen gemotoriseerd verkeer. Er wonen slechts een handvol mensen. Behalve een kleine woonkern in het minuscule haventje heb je er alleen nog wat afgelegen huisjes, die je enkel via trappen en muilezelpaden kan bereiken. Er zijn op het eilandje ook nauwelijks faciliteiten. Hier word je echt één met de natuur.
Ook in het iets meer bevolkte Filicudi heerst absolute rust en zijn de voorzieningen voor bezoekers beperkt. Beide eilanden trekken vooral wandelaars aan die er een dagje in alle rust in de ruige natuur willen rondtrekken. Het komt er dan wel op aan de laatste boot die je terug naar de bewoonde wereld brengt niet te missen.
Salina
Salina staat bekend als het ‘groene eiland’. Het is het op één na grootste eiland van de archipel en het was lange tijd economisch gezien het meest welvarende, vooral dankzij de verkoop van de lokale Malvasia wijn, kappertjes en zout. Het is overigens aan de aanwezigheid van de zoutmijn (salina) dat het eiland zijn huidige naam te danken heeft. De skyline van Salina wordt bepaald door de Monte Porri en de Monte Fossa delle Felci. Sportieve wandelaars kunnen op de groene flanken van deze uitgedoofde vulkanen hun hart ophalen. De meeste bezoekers van Salina komen aan land in het pittoreske havenstadje Santa Maria Salina, maar je kan ook aanleggen in de haventjes van Lingua (nabij het oude zoutmeer) en Rinella. Een leuke manier om van Salina te genieten is om een boottocht te maken rond het eiland. Vanop de boot zie je dan o.m. ook de baai van Pollara, waar opnames werden gemaakt voor de film ‘Il Postino’.
Meer over Salina lees je in dit artikel
Lipari
Lipari is het grootste eiland van de Eolische archipel. Door zijn centrale ligging en de talrijke hotels, B&B’s en eetgelegenheden is het ook de aangewezen uitvalsbasis voor een verkenning van de hele eilandengroep. Het leven op Lipari speelt zich vooral af in het gelijknamige stadje Lipari. Blikvanger hier is de imposante citadel die de stad domineert en van waaruit je ook een mooi uitzicht hebt op de zee. Aan beide zijden van de hooggelegen citadel ligt een haven. De veerboten meren aan in de grote haven ten noorden van de burcht, kleinere boten kunnen terecht in de pittoreske oude vissershaven ten zuiden.
Binnen de muren van de citadel bevindt zich een archeologisch museum met een unieke en uitgebreide collectie voorwerpen die getuigen van de rijke culturele geschiedenis van de eilanden en de opeenvolgende beschavingen die zich hier vestigden. Naast het museum verrijst ook de indrukwekkende kathedraal van San Bartolomeo, de patroonheilige van de stad en van de hele eilandengroep.
Vanuit Lipari kan je ook mooie wandelingen maken. Eén ervan brengt je langs de kustlijn ten zuiden van het eiland naar het Osservatorio. Onderweg daarheen kan je het eiland Vulcano in alle glorie bewonderen. Bij valavond komen vele mensen aan het Osservatorio samen om er romantisch te genieten van de zonsondergang. Aan de horizon zie je er de eilanden Alicudi en Filicudi
Meer over Lipari lees je in dit artikel
Vulcano
Vulcano is het meest zuidelijke van de zeven Eolische eilanden en ligt het dichtst bij het Siciliaanse vasteland. Van zodra je voet aan wal zet in de haven van Vulcano komt een indringende zwavelgeur je tegemoet. Die geur is afkomstig van zwaveldampen die opstijgen uit een gelige rotswand. Nog meer zwaveldampen stijgen op rond de krater van de oude vulkaan die het eiland domineert. Vanuit de haven is het een goed uur stevig stappen naar de kratermond. Stap vandaar zeker door tot aan het hoogste punt van de vulkaan, want daar word je beloond met adembenemend mooie vergezichten op de zee en op de andere Eolische eilanden. Aan de horizon kan je zowel de Stromboli als de Etna ontwaren, de twee meest beruchte vulkanen van Sicilië. Zorg er tijdens de wandeling rond de vulkaanmond wel voor dat je buiten het bereik blijft van de rookpluimen want die zijn best gevaarlijk.
Meer over Vulcano lees je in dit artikel
Panarea
Panarea is het kleinste van de zeven Eolische eilanden, maar het geniet wel grote bekendheid omdat het al vele jaren lang populair is bij de Italiaanse en ook wel de internationale jetset. Achter de muren van exclusieve villa’s en in chique hotels en nachtclubs komen filmsterren, artiesten en gefortuneerde zakenlui op het minuscule eilandje ontspanning zoeken. De huizen, terrassen en tuintjes in de dorpskern nabij de haven liggen er piekfijn verzorgd bij. Alles hier ademt stijlvolle klasse. Voor de kust van Panarea kan je nog vulkanische activiteit waarnemen in de vorm van luchtbellen die vanop de zeebodem opstijgen.
Stromboli
Het meest bekende en beruchte eiland van de Eolische archipel is ongetwijfeld Stromboli. Dat heeft alles te maken met de gelijknamige vulkaan, overigens de meest actieve vulkaan van Europa. Op een normale dag kan je gemiddeld om de twintig minuten een doffe uitbarsting horen vanuit de vulkaan. Dat gaat gepaard met een rookpluim en vaak ook enkele lavastenen die langs de flank van de vulkaan naar beneden rollen tot ze in zee ploffen. Dat spektakel kan je waarnemen vanop een panoramisch uitkijkpunt op zo’n 290 meter hoogte, langs de zogenaamde Sciara del Fuoco, de flank aan de noordzijde van de vulkaan waarlangs alle lava van de vulkaanmond naar beneden glijdt. Het uitkijkpunt bereik je na ongeveer een uurtje stappen vanuit de haven. De weg loopt eerst langs de zee. Voor de kust zie je een rots uit de zee omhoogrijzen met daarop een vuurtoren. Dit rotseilandje heet Strombolicchio. Daarna loop je een tijdlang door kronkelende steegjes tussen de verzorgde, witgekalkte huisjes door. In de zomermaanden komen hier duizenden – vooral Italiaanse – toeristen de ca. 500 vaste bewoners van het eiland gezelschap houden. Voorbij de dorpskern begint de klim langs de vulkaanflank naar het punto panoramico.
Meer over Stromboli lees je in dit artikel
Als je geluk hebt kan je, hoppend tussen de eilanden, dolfijnen spotten die een tijdlang de boot volgen en af en toe uit het water opduiken. Een onvergetelijke attractie. Ook indrukwekkende driemasters die aan de horizon verschijnen behoren tot de mogelijkheden. Wij hadden geluk en kregen beiden te zien.
Reis niet onvoorbereid naar de Eolische eilanden
De Eolische eilanden vormen een heel eigen wereld met zijn eigen regels en wetmatigheden. Als bezoeker ben je er, net als de eilandbewoners zelf, afhankelijk van de weersomstandigheden en de grillen van de zee. Bij ruwe zee kan je, als het even tegenzit, soms zelfs een tijdlang vastzitten op de eilanden omdat de boten niet kunnen aanmeren. Mede om die reden is er tussen pakweg november en begin april nauwelijks toeristische activiteit op het eiland. In de zomermaanden is het dan weer bijzonder druk, waardoor excursieboten die je naar de verschillende eilanden brengen vaak snel volgeboekt zijn.
Als je enkele dagen op de eilanden wil doorbrengen en je wil niet voor verrassingen komen te staan, dan raden we je aan om een beroep te doen op de adviezen en de diensten van Catherine Dupres, een Vlaamse die al jaren op Lipari woont en er als gids actief is. Catherine kent als geen ander de fascinerende geschiedenis van de eilanden en helpt bezoekers graag het beste te halen uit hun verblijf. Je kan haar contacteren of meteen een gidsbeurt boeken via haar website: www.nederlandstaliggidsopLipari.com.
Ciao! Wij zijn Carl Buyck en Franka Verhoeyen, initiatiefnemers van Cosiddetto. Via deze blog delen wij onze passie voor Italië en al het moois dat dit bijzondere land te bieden heeft. Als je dit artikel leuk of interessant vindt, deel het dan gerust met jouw vrienden of kennissen. Je doet er ons een groot plezier mee. Grazie mille!
Reacties