Verona, stad van de liefde

Na Venetië is Verona het belangrijkste culturele en toeristische centrum van de regio Veneto. De stad is idyllisch gelegen in een meander van de rivier Adige en wordt omgeven door glooiende groene heuvels. Doordat William Shakespeare (ca. 1564-1616) Verona koos als decor voor zijn tragische liefdesverhaal ‘Romeo and Juliet’ staat de stad vandaag nog steeds wereldwijd gekend als de stad van de liefde. De stad trekt dan ook het hele jaar door verliefde koppeltjes aan die een selfie willen maken op het balkon waar Romeo ooit Julia zou hebben gekust. Maar er zijn nog volop andere redenen die van Verona een ideale bestemming maken voor een leuke citytrip. 

We beginnen onze verkenning van de stad op de Piazza Bra, waar ook de toeristische dienst is gelegen. In een parkje op dit mooie en ruime plein bevindt zich de Fontana delle Alpi. Als je goed kijkt, zie je waarom de fontein deze naam draagt: het water klatert immers neer op een miniatuurversie van de monumentale Alpen die je vanuit Verona in de verte ziet opdoemen. 

Dé attractie op de Piazza Bra is echter de Arena. Dit Romeinse amfitheater uit de 1^ste eeuw na Chr. is, samen met het Colosseum in Rome één de grootste en beste bewaarde amfitheaters uit de Romeinse oudheid. In de arena, waar ooit bloederige gladiatorengevechten plaatsvonden, worden tegenwoordig in de zomermaanden opera’s gespeeld. Als je het amfitheater bezoekt, neem dan zeker de trappen tot aan de bovenste rand van de arena. Vandaar heb je een mooi zicht op de heuvels die de stad omringen en op de besneeuwde Alpentoppen aan de horizon. 

Vlakbij het amfitheater tref je op de grond een afbeelding aan van het oud-Romeinse stratenplan volgens het befaamde dambordpatroon. Het Romeinse amfitheater is hier duidelijk op te zien.

Even voorbij het amfitheater bereiken we de Chiesa di San Fermo Maggiore. Het bijzondere aan deze kerk is dat ze eigenlijk bestaat uit twee kerken die boven elkaar gebouwd zijn. De onderste kerk dateert uit de 11^de eeuw en is romaans van stijl. Ze telt drie schepen die van elkaar gescheiden zijn door zuilen die met fresco’s zijn versierd. De bovenkerk is een monumentale, éénschepige ruimte die overspannen wordt door een bijzonder houten gewelf dat doet denken aan een gigantisch omgekeerd zeilschip. 

Via de restanten van de Porta Leoni, één van de poorten die ooit toegang gaf tot de oude Romeinse stad, wandelen we naar het oude stadscentrum. 

Even voorbij de poort maken dichte drommen mensen duidelijk dat je aangekomen bent bij de Casa di Giulietta.  Dit gotische paleis was ooit de residentie van de rijke familie Capuleti. Op de binnenplaats staat een goudkleurig beeld van de mooie Julia. Naar verluidt brengt het geluk als je haar boezem aanraakt. Zo te zien hebben velen je dat al voorgedaan.  Als je even omhoog kijkt, dan zie je ook het beroemde balkon waar Julia zich toonde aan haar geliefde Romeo, die beneden op de binnenplaats een serenade voor haar zong. Je kan het huis van Julia ook bezoeken en een kijkje nemen in haar slaapkamer. En uiteraard  mag een selfie op het balkon niet ontbreken. Let bij het verlaten van het palazzo op de muren: deze zijn van onder tot boven bedekt met liefdesboodschappen die hier worden achtergelaten door verliefde koppeltjes.  

Iets verderop bereik je de gezellige Piazza delle Erbe met haar vele, kleurrijke kraampjes. Hier bevond zich in de Romeinse tijd het Forum Romanum. Het plein is omgeven door fraaie huizen en paleizen. Sommige gevels zijn versierd met kleurrijke fresco’s.

Op het plein zelf staat een oude fontein met daarin een zuil waarop een gekroonde ‘Madonna di Verona’ staat, een Oud-Romeins beeld dat symbool staat voor de stad.

Een grote zuil iets verderop wordt bekroond met de gevleugelde leeuw van San Marco, een verwijzing naar de Venetianen die ooit de scepter zwaaiden in de stad.

De blikvanger is echter de hoge klokkentoren die 84 meter hoog boven het plein uitsteekt: de Torre dei Lamberti. Wie de toren beklimt, wordt beloond met een spectaculair zicht over de stad en de heuvelrijke omgeving. 

Vanaf de Piazza delle Erbe wandel je onder de Arco della Costa door naar de mooie Piazza dei Signori. De Arco della Costa (‘boog van de rib’) ontleent zijn naam aan de walvisrib die al minstens drie eeuwen geleden met een ijzeren ketting aan de stenen boog werd opgehangen. Waarom en wanneer deze rib hier ooit terecht kwam, blijft een mysterie.  

De elegante Piazza dei Signori was in de middeleeuwen het politieke hart van de stad. Dat blijkt uit de gebouwen die het plein begrenzen: het Palazzo del Comune (stadhuis), het Palazzo dei Tribunali (gerechtsgebouw), de elegante Loggia del Consiglio en het Palazzo del Governo. Dit laatste paleis was de residentie van de invloedrijke familie Scaligeri die lange tijd de scepter zwaaide in Verona. Later namen de Venetiaanse bestuurders hier hun intrek. Midden op het plein staart de dichter Dante Alighieri peinzend voor zich uit. Het beeld herinnert aan het feit dat Dante een tijdlang in Verona verbleef nadat hij uit Firenze verbannen was. 

Even voorbij het Palazzo del Governo bevinden zich de Arche Scaligere, de stenen graftombes van de familie Scaligeri. Let op het alom aanwezige wapenschild van de familie Scaligeri, herkenbaar aan de ‘scala’ (ladder). 

Even verderop bezoeken we de Chiesa di Sant’ Anastasia. Deze indrukwekkende gothische kerk werd gebouwd tussen 1280 en 1400 door monikken van de orde der Dominicanen. De indrukwekkende zuilen in de hoge kerk zijn vervaardigd in het kenmerkende witroze marmer van Verona. Tegen één van die zuilen, achteraan de kerk, staat een merkwaardig wijwatervat, steunend op een beeld van een bultenaar.

Vanaf de kerk bereik je op enkele minuten stappen de bijzondere Ponte Pietra, een oude stenen brug over de Adige. Reeds in de Romeinse tijd was dit één van de toegangswegen tot de stad. In de loop der tijden werd de brug meermaals vernield en telkens weer heropgebouwd. Ze heeft in al die eeuwen echter niets van haar charme verloren. 

Als je de brug oversteekt, dan kom je bij de gerestaureerde resten van het Teatro Romano uit de tijd van keizer Augustus. Het theater, uitgehouwen in de steile heuvel, wordt nog steeds gebruikt voor openluchtvoorstellingen. Langs het theater brengt een trap je naar Castel San Pietro. Vanop de terrassen van dit kasteel heb je een heerlijk uitzicht over Verona aan de overkant van de rivier. Tip: wie de trap liever vermijdt, kan ook via een kabelbaan naar boven.    

We wandelen over de Ponte Pietra terug de oude stadspoort binnen, houden rechts aan en bereiken zo de majestueuze Duomo. De oorspronkelijke kerk dateert uit het einde van de 12^de eeuw en was gebouwd in romaanse stijl. In de loop der eeuwen werd het gebouw meermaals gerestaureerd en gaandeweg werden er ook andere stijlelementen aan toegevoegd. Dat blijkt vooral uit de voorgevel, waar de romaanse toegangspoort wordt geflankeerd door gotische ramen en bekroond met barokke elementen.   

Via de Corso Sant’Anastasia bereiken we de Corso Porta Borsari. Hier houden we even halt bij huisnummer 21 waar zich Palazzo Melegatti bevindt, ook wel bekend als ‘la casa del pandoro’. Het was hier dat Domenico Melegatti op het einde van de 19^de eeuw de eerste pandoro uit de oven toverde. De pandoro is een goudgeel, stervormig gebak uit Verona dat in heel Italië op tafel komt op het einde van een kerstmaaltijd. Als je van de overkant van de straat omhoog kijkt naar de gevel, zie je links en rechts op de hoogste ballustrade een pandoro in tufsteen. 

We wandelen verder door de Corso Cavour en houden even halt bij de Chiesa di San Lorenzo, een kerk in vroegromaanse stijl. We vervolgen onze wandeling en bereiken op het einde van de Via Cavour de Arco dei Gavi. Deze bescheiden triomfboog dateert uit de 1ste eeuw na Chr. en werd gebouwd in opdracht van de Romeinse familie Gavi die in Verona woonde. In de middeleeuwen werd de boog opgenomen in een nieuwe stadsmuur en fungeerde als toegangspoort. De constructie werd later helemaal vernield maar door Mussolini heropgebouwd als eerbetoon aan de antieke Romeinse cultuur.  

Naast de boog doemen de muren van het imposante Castelvecchio op. Deze middeleeuwse burcht is één van de belangrijkste militaire bolwerken in gothische stijl. Ze werd gebouwd in opdracht van de familie Scaligeri, op een plaats waar zich ooit een Romeins fort moet hebben bevonden. De felrode bakstenen en de M-vormige kantelen verlenen het gebouw een uniek karakter. De burcht is strategisch gelegen aan de oever van de Adige. De rivier leverde het water voor de slotgracht die de vesting aan de landzijde beschermde. Vanuit de burcht vertrok een versterkte brug, eveneens in helrode baksteen, naar de overkant van de rivier. De brug diende als vluchtweg in het geval van langdurige belegering. 

Vanaf Castelvecchio brengt de Via Roma je terug naar het beginpunt van de wandeling, Piazza Bra. 

Lees ook:

• Vierkerkentocht door Verona
• In de voetsporen van Romeo en Julia
• Het tragische liefdesverhaal van Romeo en Julia
• In agriturismo Il Pianetto ligt Verona aan je voeten

---