Ingeklemd tussen het imposante Monumento a Vittorio Emanuele en de Piazza del Campidoglio ligt een interessante kerk, de Santa Maria in Aracoeli. Ooit stond hier een tempel voor de Romeinse godin Juno Moneta. Om de kerk te bereiken moet je wel wat moeite doen: 124 treden brengen je naar de ingang. Gelovige vrouwen die op […]
Er zijn vele redenen om het Ghetto, de Joodse wijk van Rome, te bezoeken: de indrukwekkende synagoge, de gezellige restaurantjes waar ze o.m. gefrituurde artisjokken op Joodse wijze (carciofi alla giudia) serveren, de lieflijke Piazza Mattei met de schildpaddenfontein,… Maar tijdens een ochtendwandeling ontdekten we nog een andere troef. Een lange rij wachtende mensen trok […]
Dat er in Rome nog heel wat bezienswaardigheden onder de grond verborgen zitten, hoeft geen betoog. Sommige daarvan zijn toch te bezichtigen door het publiek. Eén van de meest indrukwekkende getuigenissen van het leven in een antieke Romeinse stadswoning vinden we terug in de kelders van het Palazzo Valentini nabij de Piazza Venezia. Onder het […]
Klein, kleiner, kleinst…. Tijdens onze wandeltochten door Rome ontdekten we enkele eetgelegenheden in zakformaat die absoluut een bezoekje waard zijn voor een snelle, maar lekkere hap. Je loopt er makkelijk voorbij want vaak zijn ze niet veel groter dan een spreekwoordelijk gat in de muur. Als je ze eenmaal gevonden hebt, dan komt het erop aan je naar binnen te wurmen en er een tafeltje of een plankje aan de muur te bemachtigen en te genieten. Hierna onze drie persoonlijke favorieten.
Er is een tijd geweest dat pausen met ijzeren hand over Rome heersten. Wie het aandurfde om kritiek te leveren op hun beleid werd zwaar aangepakt en moest dat niet zelden met zijn leven bekopen. Maar de spotgrage Romeinen lieten zich daardoor niet ontmoedigen. Bij het begin van de 16de eeuw ontstond de traditie om ongezien, in het holst van de nacht anonieme pamfletten met kritiek of spottende uitspraken aan te brengen op beelden die zich op drukbezochte plaatsen in de stad bevonden. Er waren in totaal zes van die sprekende beelden. Ze hadden elk een naam: Pasquino, Marforio, Madama Lucrezia, Abate Luigi, Babuino en Facchino. De beelden dialogeerden ook met elkaar. Het ene beeld stelde een vraag en wat later gaf een ander beeld een gevat antwoord. Dat gebruik maakte dat de bevolking de beelden bedacht met de naam Il congresso degli arguti, het congres der spotters. Het leuke is: die beelden staan er vandaag nog steeds. En één ervan, Pasquino, is overigens nog altijd in gebruik als spreekbuis voor wie kritiek heeft op de huidige machtshebbers: de Italiaanse regering, het stadsbestuur van Rome en, heel af en toe ook de paus. We nemen je mee op een wandeling langs de zes sprekende beelden van Rome.
Koffie is in Italië een kunstvorm. Als je zin hebt in een kopje koffie, dan kan je met een gerust hart eender welke bar binnenstappen en genieten van een espresso, een cappuccino (voor 11u!), een caffè latte, caffè lungo, caffè macchiato, of één van de vele andere verschijningsvormen van dit heerlijke drankje. De kans dat je iets minderwaardigs krijgt voorgeschoteld, is quasi onbestaande. Toch heeft de ene koffiebar net dat ietsje meer dan de andere. Dit zijn alvast onze 3 persoonlijke favorieten in Rome: